Gazetecinin oyunu - Arcen

3: Yeni haber?

İyi okumalarr<33

________________________

Cenan Arif'in gülüşünü izlemek için Arif'e doğru yaklaşmıştı. Arif güldükçe Cenan da gülüyodu. Arif kafasını çevirdiğinde Cenan'la arasında dudak mesafesi olmasını beklemiyordu. Kendisini geri çekerken son anda dengesini kurup düşmekten kurtulmuştu. Cenan kafasını çevirip piç gülüşü attı. Atakan Cenan ve Arif'i fark edince korkuyomuş gibi konuştu.

"Homofobiğim diyen adama bak"

"Eee yani ne var?"

"Lan adamla dudak dudağa gelmişsin"

"Ney? Yalana bak! Bir kere öyle bir şey olsa Arif benim ağzıma sıçardı di mi Arif?"

Arif hiç bisey bilmiyormuş gibi telefondan kafasını kaldırdı.

"Ne? He evet evet kesin sıçardım"

Atakan ve Emre birbirine baktılar.
Atakan Emre'ye fısıldadı.

"Ben Cenan'ın homofobik olduğunu düşünmüyorum"

"Ne var olm iki arkadaş anlaşıyo-"

Emre sözünü bitirmeden kafasını çevirdi. Cenan'ın Arif'e olan bakışlarını görünce fikrini değiştirdi.

"Haklısın galiba"

"Di mi baksana şunlara nasıl bakıyor Cenan"

"Biz bunları tek bırakmayalım"

Atakan kafasını geri çekip Emre'nin ensesine vurdu.

"Aklın fikrin başka yerlerde eşşek"

"Ahh! ne vuruyon olm acıdı"

Cenan ve Arif anlamayan gözlerle onlara baktılar. Cenan tek kaşını kaldırıp sordu.

"Ne oldu ya niye öyle bakıyorsunuz?"

Emre gözleriyle Cenan'ın ve Arif'in ellerini işaret etti.

"Bakılmıcak gibi misiniz?"

Cenan anlamayarak sordu.

"Ha ne?"

Cenan kafasını eline çevirdiğinde anlamıştı, eli Arif'in elinin üzerindeydi. Hızlıca elini çekmişti.

"Şakalaşırken olur öyle"

Emre ve Atakan aynı anda konuştu.

"Umarım"

Aradan biraz zaman geçince Cenan'ın telefonu çaldı. Cenan telefonu alıp başka odaya gitmişti. Arif Cenan'ın arkasından baka kalmıştı. Kimle konuştuğunu merak ediyordu, bu yüzden dinlemeye karar verdi. Bir bahane uydurarak Cenan'ın arkasından gitti.

"Şey ben tuvalete gidip geliyorum"

"Tamam çabuk ama bak dışarı çıkıcaz"

Emre Arif'in arkasından patavatsız bir şekilde bağırdı.

"Cenan'ı unutma!"

Atakan, Emre'nin tekrar kafasına vurdu.

"2 oldu bu!"

Atakan gülerek baktı Emre'ye.

"Gülme be"