Heart Of Eldoria

KABANATA I : Ang ALAMAT

Sa puso ng Eldoria, sa gitna ng mga banta ng digmaan at kamatayan, may nakatirang mag-asawa na ang pagmamahalan ay mas matibay pa sa mga bundok na bumabalot sa kanilang simpleng tahanan. Kilala lamang sila ng iilang tao sa kanilang komunidad, ngunit ang kanilang kuwento ay magiging haligi ng kasaysayan.

"Maria, mahal ko, dumaan ka sa daan sa kagubatan. Tatagal ko sila hangga't makakaya ko." ani ni Lucas

"Lucas, hindi ko kayang iwan ka. Ano ang mangyayari sa ating anak?"

"Ang ating anak ang dapat mabuhay, Maria. Pumunta ka na, habang may oras pa. Hahanapin kita, pangako ko 'yan."

Sa mga salitang 'yon, si Maria ay pinauna ni Lucas sa takip-silim na landas sa gitna ng kagubatan, layo sa papalapit na panganib. Sa likod niya, ang mga ingay ng labanan ay sumigaw habang si Lucas ay humaharap sa mga umaatake na nagnanais na wasakin ang kanilang natitirang pag-asa.

"Lumaban kayo, mga duwag! Hindi matitinag ang Eldoria sa mga katulad ninyo!"

Samantala, si Maria ay nagmadaling pumapasok pa sa kagubatan, ang puso'y nag-aalab sa takot at determinasyon. Bawat hakbang niya ay isang panalangin sa mga diyos, isang pakiusap para sa awa at proteksyon para sa kanyang hindi pa isinilang na anak. Ngunit, ang tadhana ay may ibang balak.

"Mga diyos ng awa, dinggin n'yo ang aking pakiusap. Ipagkaloob n'yo ang buhay ng aking anak, hinihiling ko. Bigyan n'yo siya ng buhay, at ibibigay ko ang lahat sa kapalit."

May isang Diyos ang nakarinig ng kanyang panalangin kaya naman isang bulong na dala ng hangin ang kanyang ginawang linya para makausap ito. "Ano ang iyong handang isakripisyo, Maria, para sa buhay ng iyong anak?"

Dahil sa pagod ay bumagsak ang kanyang mga tuhod, ang mga luha'y sumasabay sa dugo na bumabakas sa kanyang damit sa kadahilanan sya ay naabot ng paghagis ng isang sibat mula sa kaaway habang sinusubukan syang protektahan ng kanyang asawa at batid nya ano ang kinahinatnan nito.

"Ang aking dakilang pag-ibig, handa kong ialay. Ipagkaloob n'yo ang buhay ng aking anak, at ibibigay ko ang kaligayahan ng aking puso sa dilim."

Sa sandaling yaon ng desperasyon, ang panalangin ni Maria ay pumailanlang sa pagitan ng mortal na mundo at ang mundo ng mga diyos. Ang kanyang sakripisyo, bagamat hindi pa natutupad, ay nagbubukas ng pinto para sa mga puwersang naghahari sa buhay at kamatayan.

Habang si Maria ay nasa pahinga sa kagubatan, ang kanyang buhay ay unti-unting tumitiklop habang ang isang matanda mula sa kalapit na nayon ay lumitaw mula sa mga anino. Tinawag siya ng mga sigaw ng laban at mahinang sigaw ng isang sanggol na bagong silang. Sa kanyang mga kamay, dala-dala ang katawan ni Maria at ang maliit na sanggol na pumanaw sa kanyang sinapupunan.

"Patawarin mo kami, anak ni Maria. Ang sakripisyo ng iyong mga magulang ay hindi magiging walang kabuluhan."

Na may paggalang na lumaki sa kalungkutan, dinala ng matanda si Maria at ang kanyang anak pabalik sa kanilang nayon, kung saan itinabi sila sa ilalim ng mga sinaunang puno na nagdadala ng mga lihim na kwento ng nakaraang mga henerasyon. Ngunit, ang tadhana ng bata ay hindi pa natutupad, sapagkat may ibang balak ang Diyos.

Sa mga sumunod na araw, nagluksa ang nayon sa pagkamatay nina Maria at Lucas, na ang kanilang tapang at sakripisyo ay naging isang alamat na ipinasa sa mga henerasyon. Ngunit sa gitna ng kalungkutan, may isang himala na sumilay sa tahanang ng matanda.

"Ikaw ay isang bata ng kapalaran, munting isa. Nawa'y pagpalain ka ng mga diyos ng lakas at karunungan."

Parang hinagpis ng diyos, ang sanggol ay gumalaw sa kanyang likhaan ng kawayan, ang mga iyak ay patunay ng katatagan na dala niya sa gitna ng mga pagsubok ng buhay at kamatayan. Ang matanda, na gumagalaw sa awa at pagpapakumbaba, pinangalanan ang bata na si Gabriel - isang pangalan na isang araw ay magiging tambing sa mga kalakhan ng kapangyarihan at magiging matalinghaga sa mga puso ng lahat ng nakakarinig.