𝐲𝐨𝐮'𝐫𝐞 𝐦𝐲 𝐛𝐥𝐮𝐞 𝐛𝐢𝐫𝐝. ~ 𝐉𝐎𝐎𝐒𝐓 𝐒𝐓𝐎𝐑𝐘.

°𝕫̇𝕖...𝕛𝕒?°

Czekałyście z niecierpliwieniem, wasze banery z "WE LOVE YOU" i koszulki z jego imieniem odznaczały się pięknie w tłumie.

Nadszedł czas koncertu. Piszczałyście i trzymałyście się barierek. Gdy wszedł na scenę, omal Blana nie zemdlała.

"AMSTERDAAAAM! ZRÓBCIE HAŁAS!!!" zawołał. Zarumieniłaś się, piszcząc. Był cudowny, mienił się w świetle reflektorów. Pierwszą piosenką którą wykonał było "PTSD".

Krzyczałaś z całych sił, cały czas wydzierając słowa piosenek z gardła.

Drugą piosenką było "Ome Robert." dopiero się zaczeło. Odkąd zaczął robić dziwne rzeczy z głośnikiem na scenie, nic cie nie dziwi.

Prawie na sam koniec, usiadł i kolega podał mu flagę Fryzji. Już wszyscy wiedzieli o co chodzi.

Normalnie "dont cry challenge."

".. Ten poemat napisałem dla mego ojca, gdy miałem 12 lat... Później dopisałem drugą część z tyłu, dla mej matki. Mamo, tato, kocham was. Wiem że mnie widzicie."

Zaczęłaś płakać, Blanca cię trzymała.

Wtedy, pierwsze nuty Floridy 2009 zaczęły rozbrzmiewać.
Przez całą piosenkę płakałaś, trzymałaś serduszka i zamykałaś oczy. Nie tylko albinizm cię z nim łączył. Oboje nie mieliście rodziców. Wyśmiewali was.
Wtedy, Joost zrzucił flagę z siebie i wywalił ją w tłum. Złapałaś ją.

Joost cię zauważył. Popatrzyłaś na niego, a ten skinął głową.

Opatulona w flagę, uśmiechnęłaś się do niego, a ten wyszeptał w mikrofon

"Patrzcie państwo kto złapał flagę." zaśmiał się, a twój introwertyzm wbił się w krew.

Próbowałaś się schować, ale nigdzie nie było miejsca.

"Oo, zawstydzona? Dlaczego, niunia?" zażartował.
Blanca popchała cię i wyszeptała "poważnie?"

Joost wyciągnął rękę.

"Zapraszam, moja droga."

To był sen. Zdecydowanie. Napewno. Nie inaczej... A może..?

Podszedłaś i złapałaś go za rękę. Uśmiechnął się i wciągnął cię na scenę.

Prawie spadłaś, ale szybko cię złapał. Jego uśmiech odleciał gdy zauważył jak bardzo się trzęsłaś.

"Jest okej.. Spokojnie.." zaśmiał się, nadal zestresowany żebyś nie zemdlała.