2.Bölüm

1 0 0
                                    

Sabah alt kattan gelen seslere uyandığımda yatakta dikleştim. Yerde geceden kalan eşyalarıma baktım duş almadan kendimi direk yatağa atmıştım her yerim ağrıyordu. Yataktan kalkarak kapıyı açtığımda aşağı seslendim.

“Çağın”

“Ne var küçük”

“Ben küçük değilim!”

Hırsla kapıyı çarptığımda banyoya yöneldim. Küçükmüş hah! Sensin küçük.
Bu çocuk sinirlerimi bozuyordu. Üstümü hızla çıkarıp kendimi suyun ılıklığına bıraktım.

Duştan çıkıp altıma bacaklarımı saran siyah bir kot üzerime siyah bir kazak geçirmiştim. Omuzlarımın biraz altında biten siyah saçlarımı kurutup aşağı indim.

“Ooo çağın beyler kendilerine kahvaltıda hazırlıyormuş.

“Senden hayır gelmiyor el mahkum kendimiz yapıyoruz” sinirle soludum.

“Niye karşında hizmetçin mi var”
“Bilemedin benden yaşça küçük kardeşim var”

“Abartma istersen aramızda sadece üç yaş var.”

“Sonuç olarak küçüksün.”

“Birincisi ben küçük değilim ve ikincisi kardeşin olmam sana her gün kahvaltı hazırlama zorunluluğum olduğu anlamına gelmiyor.”

“Tamam kes sesini sabah sabah amma boş yaptın.”

“Saat üçe geliyor çağın.”

“Evet ayı gibi uyuduğun için saat üç.”
“Gece geç geldim.”

“Fazla uzun çalışıyorsun saatleri kısaltmalarını söylemedin mi?”

“Hayır daha konuşmadım. Gece eve gelirken sıkıntı çıktı.”

“Yine mi o.”

“Evet.”

“Öldürdün değil mi.”

“Ne yapsaydım abi o korkakta kendini ortaya çıkarsın o zaman böylece öldürmek zorunda kalmam.”

“Arjin saçmalama nereye kadar gidecek bu böyle kaçıncı kurbanın bu.”

“Konuştu benden daha fazla adam öldüren mafya çağın.”

“Bebeğim benim işim bu.” Bir yandan ben yemek yerken konuşmaya devam ediyordu. Oturduğu sandalyeden kalıp ellerini bana sürmeye çalıştığında kollarımla onu engelledim. Bir yandan da çığlık atıyordum.

“Saçmala çağın yeni duş aldım seni gebertirim. Çek şu pis ellerini üzerimden!”

“Ahahahahhahha” birde kahkahamı atıyordu?

“Çağın durman için beş saniyen var bir iki beş” boşta kalan elimle yumruğu suratına geçirmiştim fazla hızlı vurmadığım için sıkıntı yoktu.

“Heyy beşe kadar saymadın bile”

“Arjin farkı bebeğim” tek kaşım havada ona küçümseyici bakışlarımı attım. Arkamı ona dönerek konuştum.

“Ellerini yıka koca bebek” adım sesleri gittikçe uzaklaşınca mutfaktan çıkmıştı. Bugün işe gitmeyecektim kızlarla buluşmam gerekiyordu. Abim mutfağa giriş yaptığında arabamı elimden aldığı için ondan beni götürmesini isteyecektim.

“Beni bugün şehir merkezine bırak”

“Nedenmiş o?”

“Kızlarla buluşacağım”

“Hangi kızlar?”

“Çağın bizim kızlar işte kafamı buluyorsun benimle.”

“Bizim kızıl da orda olacaksa götürürüm.”

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jul 02 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

KasvetHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin