Birden Düşman Olduk / Beomjun

5~ Beni göremiyor musun?

TXT - CAN'T YOU SEE ME 🌟

Beomgyu'dan...

Sabaha kadar hıçkıra hıçkıra ağladım, Yeonjun geçen sene o yarışlar yüzünden 1 ay hastanede kalmıştı az daha ölüyordu. O, bu hayatta değer verdiğim nadir insanlardan biriydi ve göz göre göre canına kast etmesine izin veremezdim bundan ötürü yarışlara gitmesini yasaklamış ve ona söz verdirtmiştim. Yeonjun da ben de sözlere değer veren insanlardık. Yani en azından benim için öyleydi. En ufak tartışmamızda sözünü bozup tekrardan yarışlara başlaması kalbimde öyle büyük bir yıkıma sebep olmuştu ki onun karşısında ne yapacağımı,ne diyeceğimi bilememiştim. Üstüne üstlük yarışlara başladığı ilk gün yine kaza geçirmişti. Kalbimi fena halde kırmıştı ama onun için endişelenmeden de edemiyordum elimden gelen tek şey ağlamaktı.

Okul saati yaklaşınca duş alıp üstümü giyindim ve çantamı alıp hemen dışarı çıktım. Ben çıktığım sırada Yeonjun da merdivenlerden iniyordu. Beni görünce duraksadı bense konuşmak istemediğim için önden hızlıca gitmeye çalışıyordum ki Yeonjun kolumdan tuttu.

"Beomgyu,biraz konuşalım mı?"

"İstemiyorum Yeonjun."

"Sana ne oluyor Beomgyu, gerçekten sana ne oluyor? Dün bizimkiler seni yanına çağırmış neden gitmedin, neden o yeni gelenlerle bu kadar yakınsın?"

"Hiç kimseyi ilgilendirmez, ayrıca o yeni gelenler dediğin bana sizden daha çok değer veriyor,beni önemsediklerini hissettiriyorlar. Sen olmasan hiçbiri benimle konuşmaz bile bunu biliyorsun."

"Beomgyu?"

Soobin'in sesiyle kafamı kapı tarafına çevirdiğimde diğerlerinin kapıda öylece bize baktıklarını gördüm. Zaten eninde sonunda öğreneceklerdi.

Kai birkaç adımda yanımıza ulaştığında gözlerindeki hayal kırıklığı kendini öyle bir belli ediyordu ki bakışlarımı kaçırmak zorunda kaldım.

"Sana böyle hissettirdiğimizi bilmiyordum Beomgyu hyung."

"Bir önemi yok Kai. Benle arkadaş olmak istemiyorsanız bunu şimdi burada söyleyin. Yeonjundan ötürü bana katlanmak zorunda değilsiniz."

Soobin ve Taehyun da şaşkın bakışlarla yanıma geldiklerinde onlara bakmamak için neredeyse direniyordum.

"Beomgyu neler diyorsun sen öyle? Biz neden seninle arkadaş olmak istemeyelim ki, ayrıca bunun Yeonjunla bir alakası yok biz seni seviyoruz ve arkadaşımız olarak görüyoruz ama senin ne hissettiğini son zamanlarda pek umursamamış gibi göründük anlaşılan bunun için gerçekten üzgünüm kendi adıma. "

Hayır,bu sefer kanmayacaktım. Ertesi gün tekrar beni dışlayıp kendimi bok gibi hissetmeme sebep olacaklardı,bunun bir daha yaşanmasına izin veremezdim.

"Gerçekten üzgünüz Beomgyu ama keşke nasıl hissettiğini gelip direkt bize söyleseydin neden Yeonjunla aranız bozuldu ki?"

Taehyun'un söylediğiyle bakışlarımı yerden kaldırıp Yeonjun'a çevirdim,o zaten bana bakıyordu.

"Bizim Yeonjunla aramız sizin yüzünüzden bozulmadı neden olduğunu merak ediyorsanız kendisine sorun. Ayrıca şuan gerçekten kafam çok karışık bu mevzuyu başka zaman yine konuşuruz şimdi izninizle okula gidicem."