Meridyenlerin Ölçüsü

78 45 94
                                    

Okuduğum kitabın kapağını kapatıp, diğer kitaplarımın olduğu rafa koydum. Kitap okumayı çok seviyorum. Kendimi iyi hissettirecek bir evrendi.

Rafa kitabımı koyduktan sonra tekrar puf koltuğuma oturdum. Gözlerimi kapatmıştım ki telefonumun zil sesi ile geri açtım.

Telefonumu cebimden çıkartıp elime aldım ve ekrandaki arayan kişiye baktım. Arayan kişi Aslı'ydı.

Aslı benim bebeklik arkadaşımdı. 21 yıllık dost.

"Efendim" dedim telefonu açarak.

"Kuzum,ne yaptın? Bize gelsene Shifting deneyelim " dedi mutlu bir şekilde.

"Of Aslı. Shifting gerçek değil olmayacakta. Anla artık" dedim bıkkınlıkla.

"Haydi, uzatma gel" dedi sevinçle

"Tamam" dedim ve telefonu kapattım. Bu kızın shiftinge olan aşkı beni benden alıyordu.

Kıza ne kadar denemeyelim desemde yok, illa deniyeceğiz. Sürekli ertelemiştim. Sonunda kurban olacağım günü bugün ilan etmişti.

El gurbet pufumdan kalktım ve dolabıma doğru ilerledim.

Dolabımın önündeki aynada takılı kaldı gözlerim. Kumral biriydim ve balık etliydim. Hayır,obez değildim. İnce belim vardı. Çok uzun sayılmazdım. 1.61'dim. Abartılacak güzellikte bir güzelliğim yoktu. Normal mavi gözler, kumral saç.

Daha fazla kendime bakmayı bırakıp dolabımı açtım. Hava kış olduğu için dışarıda kar yağmaya elbet başlardı. Ankara ve karsız kış?

O yüzden beyaz sweatımı aldım. İyi tutacağına emindim. Altıma ise polarlı bir esofman giydim. Çok abartılacak bir kombin yapmayacaktım. Aslı bize 20 dakika uzaklıktaydı. Ki kombinim güzel dursun diye hasta olamazdım. Kalp hastalığım için hiç iyi bir şey değildi.

Üzerimi giyindikten sonra makyaj masamın karşısına geçip, kahkullerime şekil verdim. Zaten açık olan saçıma bir şey uygulamadım. Çantamı almayacaktım.Telefonumu ve sarjımı alıp çıktım.

Aşağı kata inip mutfağa indiğimde ocağın başında tencerede ne olduğunu bilmediğim yemeği karıştıran annemi gördüm.

Arkasından sarılıp "Annecim, ben çıkıyorum." Dedim mutlu sesle.

"Nereye kızım?" Diye sordu annem merakla.

"Aslılara" dedim.

"Tamam kızım varınca haber ver. Aslı'nın annesine selam söyle" dedi annem. Başımla onaylayıp sağ yanağına öpücük kondurdum. Ardından mutfaktan çıktım.

Kapının önüne geldiğimde tabii ki botlarımı giyecektim. Ayakkabılıkta elim botlarıma giderken gözlerim converselerime çarptı. Üzgünüm converselerim kışın hasta olamam!
Bir ara karda converse giymiştim 5 ay hastalıkla uğraşmıştım. Tam geçiyordu tekrarlıyordu. Kalp krizi bile geçirmiştim yani. O yüzden kat'iyen olmazdı.

Bahçeye çıktığımda kar yeni yeni yağmaya başlamıştı. Tamda tahmin ettiğim gibi. Sweatımın kapşonunu kapatıp yola devam ettim. Bahçeden çıktığımda bizim sokak sessizdi. Sokakta ya site ya da bahçeli evler olurdu. Aslılar ise mahallenin sonundaki sitede oturuyorlardı.

KORUNAN KALP "ELZEM"Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin