Lanet (Minsung)

Ya ölsek.. (6)

*Han'dan*

***

Jeongin arkadan bağırdı.

J: "O SEUNGMİN DEĞİL!"

***

Önce Seungmin'e sonrada korkuyla bana bakan Jeongin'e baktım. Ne diyordu bu aptal?

H: "Jeongin ne saçmalıyorsun?" işaret parmağımla karşımda duran Seungmin'i gösterdim ve konuşmaya devam ettim "Bak bu Seungmin işte, kanlı canlı karşımızda duruyor"

Jeongin hala yerde oturuyordu ve sırtını duvara yaslamıştı, başını iki yana salladı ve yutkunup konuşmaya devam etti.

J: "Bak Jisung, biliyorum, inanması güç ama şuan karşımızda duran Seungmin değil, şuan karşımızda duran o yaktığımız bebek"

Jeongin saçmalamaya başlıyordu, çok mu kan kaybetti acaba..

H: "Bak Jeongin o bebekte bir şeyler var, kabul ediyorum ama bu kadar da olmaz, sen abartıyorsun, bak ne diyeceğim, gel seni önce revire götürelim, kendine gel sonra olanları tane tane anlatırsın?"

Jeongin'in tam ağlaması durmuştu ki gözünden yine yaşlar akmaya başladı, ayağa kalkacak durumda değildi, evet ama tüm gücünü toplayıp konuşuyordu ve bu beni üzüyordu.

J: "BAK JİSUNG..SEUNGMİN BENİ SEVMİYOR BUNU KABUL EDİYORUM AMA O HİÇ BİR ZAMAN BU KADAR İLERİ GİTMEZ, ARADA KAVGA ETTİĞİMİZ OLUYOR, EVET, YİNEDE ASLA GELİP BENİ BODRUM KATINA GÖTÜRÜP ÖLDÜRENE KADAR DÖVMEYE KALKIŞMADI TAMAM MI? ŞUAN GÖRDÜĞÜN ŞEY O LANET OLASI BEBEK VE BİZİ ÖLDÜRECEĞİNİ SÖYLEDİ, BANA İNANMIYORSAN KARŞINDAKİ KAHROLASI VARLIĞIN GÖZLERİNE BAK, SEN SEUNGMİN'İN GÖZLERİNİ HİÇ BÖYLE GÖRDÜNMÜ?!"

Bakışlarımı Jeongin'den alıp Seungmin'e doğrulttum, gözleri gerçektende simsiyahtı ve doğruyu söylemek gerekirse Seungmin'in gözlerini hiç böyle görmedim.

Seungmin bana doğru bir adım attı.

S: "Peki sen Jisung?"

H: "..."

S: "Peki sen bana hiç yardım ettin mi?"

H: Seungmin ne diyorsun?"

S: "Ben o lanet olası Seungmin değilim, şunu demeyi bırakın artık."

Bu gerçektende ürkütücüydü, Jeongin doğruyu söylüyor gibiydi, korkmaya başlıyorum..

S: "Jeongin beni ateşe attığında neden sesini çıkartmadın Jisung?"

Sanırım artık olanları kabullenmem gerekiyordu, başımı öne eğdim ve ellerimle oynamaya başladım.

H: "Ben..bilmiyordum, birden oldu, özür dilerim"

S: "Özür mü dilersin?" saçlarımı karıştırdı ve yüzüme doğru eğildi, ardından konuşmaya devam etti "İyi..bende özrünü kabul etmiyorum ve biliyor musun Jisung, artık sizi ölürmek istiyorum, kaçsanız iyi edersiniz"

Yüzünü uzaklaştırdı ve Seungmin birden yere yığıldı. Jeongin ve ben önce Seungmin'e sonrada birbirimize baktık, Jeongin korku ve endişeyle konuştu.

J: "Ya Seungmin öldüyse?!"

Bir tahmin yapamazdım, yerde yatan Seungmin'e bakmaya devam ettim, Jeongin de tüm gücünü toplayıp yanımıza geldi ve yere oturdu, elini Seungmin'in kalbime koydu.

J: "Atıyor.."

Tam o anda Seungmin gözlerini yavaş yavaş araladı ve bize anlamaz bir bakış attı. Jeongin hızla yerde yatan Seungmin'e sarıldı.