𝙋𝙤𝙧 𝙛𝙖𝙫𝙤𝙧 𝙣𝙤 𝙙𝙚𝙟𝙚𝙨 𝙦𝙪𝙚 𝙩𝙚 𝙨𝙪𝙚𝙡𝙩𝙚 𝙖 𝙩𝙞 𝙩𝙖𝙢𝙗𝙞𝙚n

{23} - Iyong Minamahal.

Chapter 23 - Ang iyong minamahal, Carmen Epinoza. 

*Annatalia Julianna Burgos y Aguilera's POV*

(Song/s X Chapter: Promise by Laufey) 

do you guys like angst? 

-----------

"Ikaw kasi!, kasalanan mo ito!, kung hinde mo makita na kasalanan mo iyon edi, nagmamali ka ng akala!." sinigaw niya sa mukha ko, at patulo na ang luha ko.

"Nagmamali ako ng akala?. AKO?!. Ginawa ko LAHAT, para mawala ang lungkot ng aking ate, noong nawala ang aking pinsan!. Alam mo ba kung gaano ka hirap ang pinagdaanan namin mag-pinsan?. Namatay ang aming pamilya, sapagkat, ang iyong pamilya ay buhay pa lamang. At, bakit mo ako sinisigawan?. Ngunit ikaw ay isang padre, hinde ba iyon isang kasalanan?. At, bakit noong nawala si Kuya Jose, ikaw ay parang mas sumaya pa. At, noong nasa labas ka ng bahay, nakita ko na may mga gwardya sa labas ng bahay at kausap ka. Bakit ba?. BAKIT BA NAWAWALA ANG PINSAN KO?!. BAKIT?!, BAKIT?!."                                                                                      

Sinabi ko habang tumutulo ang aking luha, at hinila ko ang damit niya sa sobrang galit ko, pag katapos ko siyang sigawan, tinanggal ko ang aking kamay sakanyang damit, at na paluhod habang umiyak.  

"W-Wala akong alam jan sa pinsan mong walang kwenta!." nag-alinlangan siya, habang nakatingin sa akin. 

"IKAW ANG WALANG KWENTA!." Tinulak ko siya, at lumabas. 

Tumakbo ako papunta kay ate Carmen, na umiiyak. 

"Annatalia, bakit ka umiiyak?. Kausapin mo ako." sinabi si ate Carmen habang tinatapik niya ang likod ko. 

"S-Si kuya.." umiyak ako.

Tumayo si ate Carmen at hinawakan ang aking mga balikat.

"Anong nangyare sa kuya mo?."

Ngumuso ako, at sinabi lahat ng nangyare. 

"A-Ano?. Sinigawan ka niya?. Nag-pangako siya na hindi ka ulit sisigawan. Wag ka magalala, aayusin ko ito." ngumiti siya sa akin, pinaupo ako at pumasok na siya sa loob ng bahay, at sinundan ko siya.

"JACINTO!. Anong sinabi ko sayo?, diba sinabi ko na wag mong sigawan si Annatalia?. Bakit mo siya sinigawan?!." 

"Eh, kasalanan niya naman ang lahat nang yan.  Walang kwenta naman sila magpinsan, iwanan mo na yan, tayo nalang magsama sa bahay na ito, sige na!." hinawakan niya ang kamay ni ate Carmen, at nagmakaawa sakanya para paalisin ako sa bahay. (ouch).

"Tama ka na, kuya Jacinto!. Bahay namin ni kuya Jose ito, at ikaw ang lalayas dito!." 

"Ann-" "Ate, sige na, kaya ko na po ang sarili ko." Kinuha ko ang damit ni Jacinto, at kinaladkad ko siya palabas.

_______________

*Carmen Iris Epinoza's POV*

-------------------------

Lumabas si Annatalia, at pinalayas si Jacinto, pero, may nakita ako sa sahig, na papel, hindi siya papel lang. Parang may nakasulat sa papel na iyon. 

"¿Ya te dijeron mis guardias que mataron al Padre Burgos?. Si es así, ya sabes qué hacer. Devuélveme el dinero.

- Capitán de la Guardia Civil

12 de julio de 1860

(Did my guards already tell you that they killed Padre Burgos?. If yes, you know what to do. Pay me back.

- Civil Guards Captain

July 12, 1860)"

Bigla akong napatakbo sa labas, at tumakbo kay Annatalia.

Binigay ko sakanya ang papel na hawak-hawak ko. 

Biglang natahimik kaming tatlo, at ang aming paligid ay maingay. 

Nasira ang katahimikan, noong nagsalita si Annatalia. 

"Ahh, hindi pala ikaw pumatay kay kuya?." tumawa siya. 

"H-Hindi ako yan.." sagot ni Jacinto.

Muling tumawa si Annatalia, tapos bigla siyang umiyak at sinabing: "¡MENTIROSO!, ¡MENTIROSO!, ¡MENTIROSO! (LIAR!,LIAR!, LIAR!) SABI MO HINDI IKAW PUMATAY KAY KUYA!. ¡TE ODIO TANTO! (I HATE YOU SO MUCH!.) " habang sinusuntok si Jacinto.

Kinuha ko siya at yinakap. "Talia, oh my baby.. My poor,poor baby.." sinabi ko yun kasi alam kong hinde niya maiintindihan iyon, at siya'y umiyak.