"nay!" tawag ko kay inay.
"bakit nak?" sigaw ni inay mula sa labas ng kubo namin.
Oo tawag namin sa bahay namin kubo maganda naman ang bahay namin malapit lang kami sa dagat' gustong-gusto ko talaga sa mga dagat kung yumaman ako sa malapit na dagat ulit ako mag papagawa ng bahay para sa pamilya ko.
"inay may nag hahanap ng yaya" banggit ko kay inay at biglang napa tayo si inay mula sa upuan dahil nag lalaba nga ito ng mga damit namin at si tatay ng sisibak ng kahoy at mahangin pa nga sa labas gustong-gusto ko talaga ang amoy ng hangin.
"abay bakit anong gagawin mo?" tanong ni inay saakin at si itay lumapit saamin ni inay.
"mag apply ako para naman maka ahon tayo sa kahirapan inay at itay" sambit ko at pinunasan nga ni inay ang kanyang kamay gamit ang kanyang damit.
"bata kapa anak" sabi ni inay saakin.
"oo tama ang inay mo nak" sambit din ni itay.
"pero itay at inay" sabi ko dito at lumapit sina inay at itay saakin at hinawakan ni inay ang aking kamay.
"anak mag aral ka nalang mona" sabi ni inay.
"ako na po bahala sa pag aaral ko"
"pero nak mahal ang school kung saan ka mag tra-trabaho"
"inay sa manila lang naman po mag papadala ako dito at ako narin po bahala para sa school ko." sambit ko.
"manila?" tila na gulat pa ang itay sa sinabi ko.
"opo itay sa manila po" sabi ko dito.
"malayo iyon anak paano ka namin ma dadalaw?" tugon ni itay.
"wag po kayo mag alala itay at inay ako na po bahala sa pag punta niyo" sabi ko at nakita ko pang naluluha si inay masyado talagang maiyakin si inay nag mana ako kay inay.
"anak hindi mo naman kailangan gawin iyon" sambit ni inay at hinihimas himas pa ang aking kamay.
"inay sayang naman po 40M ang sahod kada buwan" sabi ko at napa tingin sina itay at inay saakin ng matuwid.
"anong sabi mo?" tanong ni itay.
"40 milyon kada buwan" sambit ko dito.
"abay saan makaka kuha ng ganoong kalaking pera?" tanong ni inay saakin at napa tawa nalang ako ng mahina.
"inay naman alam mo namang mayaman iyong may ari ng bahay na pag tra-trabaohan ko." tugon ko kay inay.
"nako mag iingat ka anak ah at wag mag titiwala sa ibang tao dahil maraming mag nanakaw sa manila" sabi ni inay saakin at tumango ako sakanya at niyakap nila ako wala silang magagawa kung nasabi kong mag tra-trabaho ako dahil alam nilang makulit ako pag tuwing ganitong usapan.
"opo inay promise po itay wag niyo po papabayaan si inay at ikaw rin po itay" tumango si itay saakin sa makalawa pa naman ang alis ko.
"ikaw din anak" sambit ni itay saakin at tumango rin ako.
"syempre po mag iingat ako" ngiting sabi ko sakanila.
Sila ang kabukasan ko kaya ako bumabangon para maka gante ako sakanilang kabutian ni itay at inay nag papasalamat nga ako sakanila kahit mahirap kami masaya parin ang pamilya namin at tumutulong parin kami sa mga tao dito sa probinsya.
Sa makalawa pa ang alis ko kaya susulutin ko ng kasama ang pamilya ko sigurado akong matagal ko silang makikita buti nalang may pumunta ditong babae at sabi niya saakin uma-pply daw ako nag hahanap daw sila ng yaya kaya kinuha kona ang address na iyon at sabi sa makalawa ang alis ko kaya pumayag na ako pati narin sina inay at itay pumayag kahit ayaw nila na mag trabaho ako kaso sabi ko sayang naman kung tatanggihan ko pa ang grasya diba?
"nak mag iingat ka ah?" si inay talaga sa makalawa pa naman alis ko pero umiiyak na siya.
"inay hindi pa naman ang alis ko" tugon ko dito.
"kahit na anak matagal ka namin hindi ma kakasama malayo ang manila sa lugar natin"
"wag po kayo mag alala inay" sabi ko dito.
"basta anak"
"inay wag niyong kakalimutan ang gamot ninyo ah, itay painomin niyo si inay sa tamang oras at kumain kayo sa tamang oras " paalala ko sakanila.
"aba syempre hindi ko makakalimutan iyan" sabi ni itay at tumawa nalang ako ng mahina at inayus ko na nga ang mga dadalhin ko para wala na akong aasikasuin pag aalis na ako dapat laging handa diba?
"ikaw anak ang dapat naming sabihan ng ganyan" sabi ni inay saakin at ngitian ko ito.
"wag po kayong mag alala baka anak niyo to" nag tawanan pa nga kami nila inay at itay nag kwentuhan at kumain narin kami ng sabay sabay.
Masaya pag ganito ang pamilya namin kahit mahirap kami ganito naman ang puso namin sana lahat hindi nag hihirap sana walang mangyaring masama saakin pamilya at saakin para matulungan ko ang aking magulang ayaw kong sila lang ang nag hihirap.
Gabi na nga rin at naka ligo na ako at nag paalam na mona ako kay inay at itay na mag papahangin lang ako sa dagat sabi nila mag ingat raw ako dahil mag gagabi na baka kung mapano pa ako kaya sabi ko wag silang mag alala mag iingat ako palagi.
"ang ganda talaga ng dagat dito saamin" sabi ko sa sarili ko habang nag lalakad ako palapit kung saan ang pag tatambayan kong lupa.
"Ayra!" may narinig akong boses lalaking tumawag saakin kaya tumingin ako kung saan banda ang boses na iyon at nakita ko nga si carlo.
"bakit Carlo?" tanong ko dito.
"luluwas ka ng maynila?" sagot nito.
"oo bakit?" sabi ko.
"bakit parasaan?" tanong nito saakin.
"para sa pag aaral ko at para narin sa pamilya ko" tanging sagot ko nalang sa tanong niya.
"bakit kailangan sa manila?" tanong pa nito.
"may malaking sahod kasing trabaho ang nahanap ko" tanging sagot ko nalamang habang naka tingin sa dagat ang ganda talaga nang sunset dito.
"ah ganon ba?" tanging sagot nalamang nito saakin at tumango nalamang ako at nag salita muli ito.
"mag ingat ka sa maynila Ayra " tumingin ako sakanya at tumango.
"oo naman pati rin ikaw at ikamusta mo ako palagi kanila inay at itay ah tatawag ako sayo palagi" sabi ko dito.
"sige!"
"salamat Carlo"
"walang anuman mag kaibigan tayo kaya dapat nag tutulungan tayo" oo tama kaibigan ko si carlo simula ng bata pa ako naging kaibigan ko siya nag papasalamat nga ako dahil hindi masama ang ugali niya at matulungin din ito.
TIME SKIP
YOU ARE READING
MY PROBINSYANANG YAYA (Series #3)
RomanceLUMAKING probinsyana si Ayra S. Villa mahirap lang sila Pero kinasanayan niya na ang kanyang buhay mabuting tao si Ayra lagi nitong tinutulungan ang kanyang pamilya' naisipan nga nitong mag trabaho sa manila para may maitulong siya sakanyang pamily...
