Seishu POV
Hajime ve Akane gözümün önünde dip dibe oturup resmen flörtleşirken telefonuma gelen o kurtarıcı çağırıyı kabul ettim. Chifuyu'ydu. Her zaman olduğu gibi tekrar ona sığınacaktım. Başka sığınacağım biri de yoktu zaten. Chifuyu en yakınımdı. Her ne kadar zamanında en yakınım Hajime olsada şuanda Chifuyu'ydu. Her zaman yanımda olan, ağlayacak omuz olandı o. Herşeyimdi.
Zaten açtığım telefonu kulağıma götürdüm ve Chifuyu'yla biraz konuştuk. Sanki rastgele aramış gibiydi. Alışmıştık zaten. Bu olay neredeyse her hafta yaşanırdı, her Hajime geldiğinde desem daha doğru olur aslında.
Beş ila on dakika sonrasında Chifuyu beni evine çağırdı, sanki planlamamışız gibi. Bende geleceğimi söyleyip içeri, odama gittim. Üstüme rastgele kıyafetler giydim. Üstümdekiler pek de umurumda değildi zaten. Tek isteğim şu evden hızlıca çıkmaktı. Hemen kapıya yöneldim. Her ne kadar istemesem bile dış kapıya giderken salona, Akane ile Hajime'nin oturduğu odaya girdim. Onlarla konuşmak istemesem bile haber vermeliydim.
Akane sanırım lavaboya gitmişti. Odada yoktu. Hajime ise tek başına oturuyordu. Yavaşça ona yaklaştım, hala uzaktım aslında. Onun yüzüne bakıp sakince ve sessizce konuştum. Sadece Hajime duyabilirdi sesimi.
Seishu-"Ben Chifuyu'ya gidiyorum, Hajime. Ablama haber verirsin."
Hemen gözlerimi kaçırıp arkamı döndüm. Odadan çıkmaya yöneleceğim sırada Hajime bileğimden tuttu.
Hajime-"İnupi. Bana Hajime demeyi kes."
Arkamı dönmek istemedim bir anlık. Yüzünü görmek istemedim. Sesini bile duymak istemedim Hajime'nin. Bir zamanlar hoşlandığım çocuk... Ah, ne yalancı biriyim. Şuan bile hoşlanıyorum ondan, her ne kadar o benim ablamdan hoşlansa bile.
Zorla da olsa yüzüne baktım Hajime'nin... Hajime'min. Gözlerine baktım onun. Garip bir bakış vardı o gözlerde. Endişe mi? Yoksa kaybetme korkusu mu? Yoksa kafamda mı kuruyordum? Hajime... O ne zaman bana duyguyla bakmıştı ki? O bana karşı duygusuzdu. Bana hiç bir duygu beslememişti, arkadaş olarak bile.
Her ne kadar istemesemde sessizce cevap verdim ona. Sesim çıkmıyordu onun karşısında. Çıkartamıyordum. Belki de korkuyordum? Belki de ona hiç söylememeliydim gideceğimi...
Seishu-"Neden? Adını kullanıyorum işte?"
Hajime-"Yeme beni İnupi. Kaç haftadır böylesin zaten. Sorun ne? Ben bir şey mi yaptım?"
O kadar acı bir şekilde söylemişti ki... Yanaklarını avuçlayıp dudaklarımı dudaklarına bastırmak istemiştim. Herşeyi söylemek, içimi dökmek istemiştim. Ama yapamazdım. Çünkü ben bunu bile yapamayacak kadar rezildim.
Seishu-"Bir sorun falan yok, Hajim-"
Dudaklarımı bir el kapattı. Hajime'ydi bu. Susmam için ağzımı kapatmıştı.
Hajime-"Bana Hajime deme dedim. Koko, bu kadar basit. Koko de bana, İnupi. Bana koyduğun takma ismi sen kullan."
Gözlerine baktım Hajime'nin. Yapamazdım. Ona Koko demem neyi mi değiştirirdi? Bilmiyorum. Sadece daha yakın hissederdim ona lakin ben yakın olmak istemiyordum Hajime'ye. Yakın oldukça umutlarım artıyordu. İstemiyordum bu umutları. İstemiyordum daha fazla umutlanmayı. Yapamıyorum Hajime. Sana ne kadar istesemde Koko diyemem. Yakın hissedemem sana. Yine olmaz.
Hajime'nin elini ağzımın üstünden çekerken konuştum.
Seishu-"İyice zırvalamaya başladın. Gitmem lazım."
Hajime-"Yine mi gideceksin? Her geldiğimde gidiyorsun, İnupi."
Yine... Yine gidiyorum Hajime. Yine gitmem lazım çünkü katlanamıyorum. Katlanamıyorum Hajime. Dayanamıyorum seni ablamla görmeye. Ablamdan soğuttun beni, Hajime.
Seishu-"Yine derken? Chifuyu çağırdı diye gidiyoru-"
Hafifçe iç çekti Hajime. Sonrasında ise gözlerime bakıp konuştu.
Hajime-"Evet evet... Chifuyu aradı ve izlediğiniz dizinin yeni bölümünün geldiğini, seninle beraber izlemek için sabırsızlandığını söyledi. Bu yüzden de seni eve çağırdı."
Yüzüne saf saf baktım Hajime'nin. Bu kadar mı belli etmiştim ya...
Seishu-"Hajime... Lütfen gitmeme izin verir misin?"
Hajime derince ve sinirle iç çekti. Hem sinirlenmişti hem de başka birşeyler vardı onda. Sanki gitmemi istemiyormuş gibiydi. Tereddütle kolumda olan elini geri çekti.
Hajime-"Git, İnupi. Lütfen git."
Deme öyle... Deme öyle Hajime. Canımı acıtıyorsun.
Seishu-"Görüşürüz."
Hajime-"Görüşeceğiz zaten."
Son dediğine aldırış etmeden, en azından öyle davranarak çıktım evden. Görüşeceğiz mi demişti o? Ne demek istemişti? Cidden şu takma isim olayına o kadar takmış mıydı? Ona neredeyse 2 aydır Hajime diye sesleniyorum ve yeni mi şikayet ediyor? Ne kadar aptalca.
Kafamda binlerce ve delice sorular vardı. Bu soruların cevabını kendim ararsam cevap bulamazdım, bulsam bile bulana kadar delirirdim. En iyisi Chifuyu'nun yanında düşünmekti. Ayakkabımı giydim ve hemen Chifuyu'nun evinin yolunu tuttum.
💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋
ah koko yaktın bizi koko
normalde birinci kisi yerine
ucuncu kisi kullanıvaktım
yazim bicimi olarak
ama yapamadom
ondan
affedın.
