"Bu gün varsınız yarın bir ihtimal"
Hala hastaneydik abim uyanmamıştı. Uyanması belki yıllar bile sürebilirdi. Çok yorgundum gözlerim ağrıyordu hiç bir duygu hissetmiyordum tamamen boştum ailemde aynı şekildeydik. Annem bir ara yorgunluktan bayılmıştı serumla sakinleştirdiler. hemşireler sık sık bize bakmaya geliyorlardı "bir şey ister misiniz?" veya "iyi misiniz?" diye sorular soruyorlardı bizde "gerek yok, iyiyiz "gibi cevaplar veriyorduk. Bir süre sonra telefonum çaldı arayan İpekti neden aradığıdı tahmin ediyordum 2 gündür okula gitmemiştik çünkü okulu bile unutmuştum telefonu açarak kulağıma doğrulttum.
"Alo kanka neredesin sen 2 gündür yoksun ortalıkta"
"Abim... Abim hastaneye kaldırıldı şuan komada" dedim ağlamaklı sesimle
"Ne! Kanka hangi hastane söyle geliyorum"
"Kirazoğlu "diyerek telefonu kapattım" Çok zaman geçmeden İpek geldi beni rahatlatmaya çalıştı sonra birlikte kantine indik. Bir şeyler atıştırdıktan sonra annemlere su aldık ve yanlarına gittik. Annemler abimin kaldığı odanın camı da dayanmış bağırıyorlardı. Koşarak annemlerin yanına gittik. Camdan baktığımda abimin yüzünü kapatıyorlardı.
"Kapatmayın! Kapatmayın!" diye bağırmaya başladım. Doktor odadan çıkarak yanımıza doğru geldi.
"Maalesef...Başınız sağ olsun"
