Sea Sparkle GxG

7

Direkt koşup kapıyı açtığımda karşımda İlay duruyordu.

Birkaç saniye birbirimize anlamsızca baktıktan sorna İlay konuştu "Merhaba"

Kalbim öyle hızlı atıyordu ki çıkacaktı neredeyse. Baştan aşağı hissettiğim tek bir duygu vardı, korku.

Neden gelmişti ?

Yoksa öğrenmiş miydi her şeyi ?

Uzun süredir sessiz kaldığımı farkederek "Merhaba" dedim.

Sesim titrememişti, bu iyiydi.

Derin bir nefes alarak terkar konuşmaya zorlandım kendimi. "Bir sorun mu var neden geldiniz ?"

Sorun bendim.

Ve umarım İlay benim için gelmemişti.

Yüzünde hafif bir gülümseme oluştu "Bir sorun yok, beni arkadaşım getirdi" Eliyle hafifçe arkayı gösterdi. Dönüp baktığımda sabah onu almaya gelen adamdı.

Dinliyorum anlamında başımı salladım devam etmesi için.

"Ben dün gece burda kaldım bir kadınla beraber ama o siz değildiniz, yanlış mı geldim acaba ? Telefonumu unutmuşum onu almak için geldim."

Tedirginlikle konuştu, yanlış geldiğini zannediyordu. Yani beni görmemişti ve evi hatırlamıyorudu bunlar iyiydi.

İçimin rahatlamasıyla beraber derin bir nefes verdim ama bunu çok açık bir şekilde yaptığımı İlay'ın bakışlarından anladım.
Boğazımı temizleyerek toparladım kendimi.

"Ben bir arkadaşıyım bazen beraber kalıyoruz, dün gece sabahladım o yüzden sabah buraya geldim beni görmemiş olabilirsiniz. Ama doğru geldiniz arkadaşım anlattı bana dün geceyi kızıl güzel bir kadınla geçirdiğini"

Sözlerimi duyunca serseri bir şekilde gülümsedi. Hoşuna gidiyordu onun da.

"Anladım, doğru gelmiş olmam iyi. Telefonumu getirir misniz ?"

Başımı sallayarak onayladım "Tabiki getiririm ama oda biraz karışık bulmam kolay olmayabilir biraz bekletebilirim sorun olmaz değil mi ?"

Telefonu buradaysa ve şifresi yoksa ki bu çok düşük bir ihtimal ama olsun telefonuna bakabilirdim en azından mesajlara göz atabilirdim.

"Sorun yok beklerim ama yine de acele etmeye çalışın"

Tabi ki diyerek kapıyı aralık bırakacak şekilde kapatıp odaya doğru koştum.

İlk önce yastıkların altına baktım, yoktu. Sonrasında çarşafın ve yorganın altına baktım ama orda da yoktu.

Yatağın diğer tarafına doğru koşacakken ayağıma bir şey takıldı, eğilip baktığımda İlay'ın tekefonuydu.

Hemen elime alarak ekranı açtım mesajlar vardı ama onlar durabilirdi.
Şifresi var mı diye baktığımda tabii ki de vardı.

Klasik olarak 1234 denesem de olmamıştı, çok şaşırtıcı değildi tabii.

Telefonu açmayı boş vererek ekranda gözüken mesajlara bakmaya başladım. Birkaçı arkadaşlarından gelse de annemden ve babasından da mesajlar vardı.

Vaktim azdı, annemin mesajlarını mi yoksa babasının mesajlarını okusam diye kısa bir süre düşündüm.

Anneminkileri okumaya karar verdim, 4 mesaj vardı.

Bana koca bir yılda attığı mesajı bir gecede atmıştı İlay'a.

Hayal kırıklığı sardı tekrar bedenimi. Teker teker okumaya başladım mesajları.