Rush Of The Wild Wind

Simula

Simula#00

Conjuangco

Napabuntong-hininga ako nang nakita ko ulit si pio naka-abang sa labas ng tarangkahan namin na gawa sa kahoy. Kitang-kita sa dalawang mata ko na may dala-dala pa tong bulaklak, halatang mahal dahil hindi pang-karaniwan na bulaklak na binunot lang sa tabi tabi. May wrapper pa ito at ibang palamuti. May kasama pa syang supporter. G*go talaga tung lalaki na ito, ang kulit. Sinabi na ngang tantanan nya ako.

"Rhys! Sige na! Please, hayaan muna akong manligaw sayo!", nababaliw nyang wika.

Yung kapatid ko naman lalaki ang ngising-ngisi at kinakantyawan pa ako.

"Hoy ate! Grabe yang manliligaw mo! Halos pinagsigawan sa mundo yung pagmamahal nya", panunukso ni Hiro habang nakasilip sa bintana namin. Sinara ko kasi lahat ng bintana at pinto sa bahay namin nung naaninaw ko sila papatungo.

Sinamaan ko ng tingin si Hiro na tinikom ang bibig. Ugh! I can't deal with this! Nababaliw na talaga yang lalaki na yan, sana hindi ko nalang pina-uunlakan yung pakikipag-kaibigan niya sakin dahil iba pala intensyon ng G*go. Nang nalaman nya kasing babae talaga ako, his actions became coy and weird.

"Te! Labasan muna. Ayan na, kumakanta", tawang tawa si Hiro nang nagsimula itong kumanta ng 'adik sayo'.

"Tang*ina", I cussed under my breath. 

Wala sana akong balak magpakita pero binubulabog nya ang umaga ko. Pati mga chismosa naming kapit-bahay lumabas pa talaga sa pamamahay nila para mang-uusisa sa nangyari. Such busybodies. Marami pa akong gagawin, dumadagdag pa talaga itong mga g*go.
 
Malakas kung binuksan yung pintuan namin kaya napahinto ito sa pagkanta. Good, because this idiot's voice is gonna bust my eardrums.

Pio's eyes brighten upon seeing me, finally showing up infront of him.

"Rhys! Good morning", matamis nitong ani.

"Hoy g*go! Sinabi ko na sayo na tantanan muna ako. Ayaw kung magpaligaw!", nakaigting-panga kung giit habang nakahalukipkip bago pa ito dagdagan ang mga nakikingilabot nitong mga salita.

"Bigyan mo ako nang chance Rhys! Gusto talaga kita"

Napangiwi ako nang narinig iyon. He's friends even whistled and cheered after his come back. This guy must be insane. Iang beses ko bang itatak sa kokote na ayaw ko sakanya, gusto nya ba magsuntukan kami para mapasok pa iyon?...Don't get me wrong, I'm definitely straight, but courtship is not on my mind as of the moment. Sa hirap ba namin ng buhay ngayon, iisipin ko pa talaga ang mga ganyan? Tang*na naman, minsan nga kamote nga lang yung kakainin namin eh dahil wala kaming pambili nang kanin.

"Aalis kayo o aalis? Bago ko pa ipagbagok yung mga ulo niyo", walang gana kung sabi. I began cracking my knuckles. Despite being a girl, I know how to use hand-on-hand combat pero ginagamit ko lang ito kung kinakailangan ngunit sa pagkakataon na ito, mukhang kailangan yata.

Napaatras yung mga kaibigan nyang lalaki, halata kasing wala pag-aatubiling patulan ko sila kahit lalaki pa yung nasa aking harap. Nanghihinang-loob itong sumuko bago sila magpasyang umuwi ngunit alam ko wala itong balak tantanan ako.

"Nasan yung flowers mo, ate?", Hiro's teasing voice greeted me by the time I entered in the hut.

"Shut up", Naiiling kung litanya at bumalanghit ito nang tawa.

Afterwards, we proceeded to do our everyday chores. Hindi kami pareho ng mga ibang bata dyan na mapalad yung buhay. To be precise, pinanganak kaming mahirap kaya hindi pwede pahiga-higa lang kami sa bahay. Each second are precious to us. Kapag hindi kami kikilos, wala kaming pera at kapag wala kaming pera, magugutom kami at kapag magutom kami, mamamatay kami. In order to eat three meals a day, we have to work hard to fill our empty stomachs. Work our asses off until our hands started to callous and our limbs start to be weary.