star, kenan yıldız

1.1

"Günaydın!"

"Günaydın, Yıldız."

"Koşudan geldim duşa gireceğim, sana aşağıda krep yaptım."

Cevap vermemi beklemeden yanağımı öpüp banyoya girdi.

Ben de mutfağa gittim ve krepleri yemeye başladım.

Masada Kenan'ın telefonu kalmıştı ve art arda mesajlar geliyordu.

"Kenan?"

"Efendim?"

"Mesaj geliyor, sürekli."

"Açıp bakabilirsin, aşkım."

Telefonunu elime aldığımda menajerinin yazdığını gördüm.

"Kimmiş, canım?"

"Menajer."

"Ne diyor?"

"'Sizin için euro24 bitti, ne zaman Torino'ya dönüyorsun?' diyor."

Yüzünü ekşitti ve tişörtünü kafasından geçirdi.

"Dönmüyorum."

"Ne?"

"Mina."

Yanımdaki sandalyeye oturup ellerimi tuttu.

"Ya benimle Torino'ya gelirsin ya da ben buraya transfer olurum."

Daha yaşı ülkesine dönmek için çok gençti, benim yüzümden pişman olmasını istemiyordum.

Ama ben de Barış'ı bırakamazdım.

"Siktir, ya!"

"Mina, ailem onaylamaz dersen yüzük takarız?"

Her şeyi düşünmüştü.

"Kenan, ben bilmiyorum. Gerçekten bilmiyorum."

Ellerimi bıraktı ve masadan kalktı.

"Barış'ın menajeriyim ben, onu yüzüstü bırakamam."

"Onu bırakamayacağım için beni mi bırakıyorsun?"

"Kenan, saçmalıyorsun."

"Uzak mesafe yapamam, o halde ben İstanbul'a transfer olacağım."

Bunu ona yapamazdım ki.

"Kenan, hayır."

"Benim için endişelenme bir yolunu buluru-"

"Kenan, takımına dön. Tek başına."

Bu sefer mutfağı terk eden ben olmuştum. Gerçi sadece mutfağı değil, Kenan Yıldız'ı da terk etmiştim.

-

yok ya kaossuz olmuyo