PERVASIZ

Gelemem sana ben

Dün gecenin etkisinde kalmıştım. Neler yaşamıştım ben öyle. Artık inkâr edemezdim evet ayrıldım hatta bir vedaydı bu . Zemheriyi' de  onu da göremeyecektim.
Ona söylediğim son söz uçurumda olduğumdu.

7 yıl önce ...
Bu sefer dedim her şey farklı olacak koşarken gözlerimdeki yaşı elimle itilemeye çalıştım diğer elimde ise ayakkabım vardı . Evet yine evden kaçmıştım. Keşke beni kurtaracak biri olsa dedim içimden . Nasıl dediysem o an bir ses duydum ve benim travmamı tetikleyen sesti. Çaresizce yarış arabasının sesine teslim oldum ve yolun ortasına arkamı düşünmeden bağdaş kurarak oturdum. Gözlerim kararıyordu, başım dönüyordu . Bedenim kuş gibi titremeye başlamıştı. Bağdaş kurarak oturduğunda kafamı boşluğa gömdüm ve orada yine bayılmıştım. Hastanede gözümü açtığımda karşımda bir yabancı vardı. Kumral saçları kahve gözleri sıradan olmasına rağmen onda kusursuz bir görünüm bırakıyordu.
"Merhaba ben Aras hanımefendi "dedi.
Elini sıkmadım ve sadece baktım.
"Ben neden buradayım?" dedim.
"Bende memnun oldum Elisa" deyince etrafımda sanki güzel bir enerji çevrelendi ama aldırmadan
"Sana diyorum benim ne işim var burada ayrıca adımı nereden biliyorsun? Elimi hayret edercesine kaldırdım ve üstümdeki oksijen maskesini yere fırlatıp koşmaya başladım. Kolumu sıkıca tutup beni geri çekti kendisini  Aras diye tanıttığı yabancı. Onun yüzüne uzun saçlarım çarptı ve halen soğuk bakıyordum o ise yaralarımı sarabilirmiş gibi bakıyordu.

" Dosyanızdan Elisa "
"Aras mıydı?" dedim umursamadan.
"Evet "dedi
"Elisa mıydı ?" evet dedim ve fark ettim ki gülümsemiştim . Ben sahte değil gerçekten gülümsemiştim. Gülüşümden etkilenmiş gibi:

 " Yanlış anlama ama sana gülüm diyebilir miyim?"
"O da sen  benim gülüm olur musun?" demişti
"Tabi Aras" dedim . Daha ilk gündü ama aradığım yuvayı bulmuştum . İlk görüşte aşk dedikleri değildi. Kayıp yuvamı bulmuştum . Bundan sonra bana hep gülüm dedi . Bende onunla birlikte gülmeyi öğrendim.

....
Şimdi ise eskisi gibi savunmasızdım . Hissiz olduğum için artık dokunmuyordu ama ağlamak istiyordum ona " Beni kurtar Aras" diye haykırmak istiyordum. Bom boş kenarı cam parçası dolu olan uçurumdaydım tutundukça kanıyordum ve artık o uçuruma girmeyi istedim. Daha fazla insanlığımı kaybetmeden bir bardak alıp bardağa şarap doldurdum. Bunu en son yıl dönümünde içmiştim. Aras yasaklamıştı bana ama artık o yoktu.  Özel günler dışında içmezdim ama artık ben yoktum ismim bile artık Elisa  Saran değil. Selver  Koçan' dı. Abimin soy ismini aldım . Bilmiyordum abimi ama onu aramak içindi yaptığım her şey  .
Onun yerini koca boşluk almıştı yine başa dönmüştüm. Tek başıma acı içindeydim artık inancım bile yoktu. Bir anı geliyor aklıma bir zamanlar fazla şarap içiyordum bu yüzden sürekli bayılıyordum. Bir gün bayılmadan önce Aras'ı telefondan konuşunca dinledim ve "olmaz ona aşığım "diyordu. Benden bahsediyordu. Onun beni öldürmesi lazımdı ama aşık olmuştu . Şarabın etkisi kendini göstermeye başlayınca aklımda bir diyalog geldi. "Elisa bana olan duygunu öldürme !" gülüm dahi dememişti. Ciddi olduğunu o gün kavrayamasam da şimdi anlıyordum.

"Neden Aras?" diye sormuştum merakla. Boğazı düğümlendi ve zorla o cümleyi söyledi.

" Sana olan aşkımı bitirirsen. Beni katilin yapma!"

" Neden böyle bir şey yapayım?" dedim sarhoş çıkan sesimle.

" Yapma gülüm sakın!" dediğinde  ona sarılmıştım ve kollarında bayılmıştım.

Yapmıştım işte . Ona olan duygularımı öldürmüştüm ." Bu gerçek canımı yakınca kadehimi boşalırcasına şarap doldurdum ve sarhoş halimle odama gitmeye çalıştım. Uzak bir yerde oteldeydim. 

Telefonum çalmaya başladı. Şarhoşluğum dolayısıyla yalpalayarak yürüyordum. 

Telefonumu açmak istedim ama ekranda gördüğüm numara ve harfler bulanık görünüyordu.

Telefonu açtığımda" Elisa" dedi bir ses tanıdık gibiydi. Ondan sonra ilk defa sarhoş  olmuştum. 

" Sarhoş sesimle Buyyrun " dedim.

" Şarhoşsun sen o **** şeyi yine mi fazla aldın?"

" hıhıı" diyerek güldüm. Sonra telefon kapandı ve bende bayılmıştım.

.....

Gözlerimi bir kere daha bu dünyaya açtığıma lanet okudum. Gün aymamıştı hala sarhoş olmalıydım ki bedenim sendeliyordu. Nasıl bir bataklığın içindeydim ben. Bir dakikkka-- yoksa o mu aradı? Hayır açamamışımdır telefonu diye  düşünmeye başladığıma göre sarhoş olmamın üstünden baya zaman geçmişti Telefonu açıp aramalar kısmına girdim sadece 40 saniye konuşmuştuk. Onunla bu gece bir daha yüzleşmiştim . Elisa olarak. Ben  artık Selver 'dim . Yavaş yavaş bilincimin açıldığını fark edince camı açıp  elimdeki telefonu da camdan atıp her şeyi geride bırakmıştım. Odaya girip kendimi yatağa bıraktım şöminenin çıtırtısıyla huzurla uykuya daldım ya da ben öyle zannettim.

......

 Ah be gülüm bıraktın kendini seni yaşattığımı sanmıştım .

Meğer başından beri senin için sadece önemli olan o **** vakite kadar benimle zaman geçirmekmiş. Neden silip atamadın ki o ****  ölüm düşüncesini? Yeterince sevemedim mi ben seni? deyip Elisa'nın son kez saçlarını içine çekip başına bir öpücük kondurdu. Artık iki yabancı olmuşlardı.

Aras için veda etmek zordu.

Elisa için de ama Elisa ölüme gidiyordu......