KAMELYA

2.Bölüm:Yalanlar ve Yabancılar

Karan karşımdaydı.kızıl dağınık saçları ela gözleri ve kendinden emin bakışlarıyla neredeyse 8 ay  önceki Karanla aynıydı.Tek bir farkla; önceden yanında olan kadın şuanda düşmananın elini tutuyordu.

Oyunumuza hoşgeldin Karan.

Karan temkinli adımlarla yanımıza yaklaştı.

"Aven Viladimir değilmi?" elini dostça sayılabilecek şekilde uzattı.Aven karan'ın ilk önce eline sonra yüzüne baktı.

"Üzgünüm prensiplerim gereği sevgilimden başka kimsenin elini tutmuyorum."tuttuğum elini hafifçe yukarı kaldırdı.Karanın yüzünün düşüşünü full hd izlediğim için aşırı huzurluydum.Aven'in soylediği şey  ise kalbimin ritmini değiştirdiği için arka plana attım.

"Pardon nişanlım diyecektim."nişanlım kelimesini öyle vurgulu söylemişti ki neredeyse gerçekten nişanlı olduğumuza inanacaktım.Karan Aven'e öldürücü bakışlar attıktan sonra bana döndü

"Adınıza sevindim Sora Hanım diğer yarınızı buldunuz sanırım."Sakin kal Sora,sakin kal seni kışkırtmaya çalışıyor sakin kal.

Kafiye de yapıyor köpek.

"Evet, bir anda oldu herşey arama gerek kalmadı diğer yarımı."başparmağımla Aven'in elini ovdum.

Sen mi geçmişimizden vurucaksın beni koçum.

"Her neyse gelin yemeğe geçelim."aven aramızdaki gerilimi hissetmiş olucakki beni yemek odasına doğru çekiştirdi.

Karan ile aramızda mesafe kalınca aven beni kilere doğru çekip kulağıma doğru eğildi.Ardından kapıyı kapattı.

"Adama öldürecek gibi bakmayı keser misin? intikamını sonra alıcağız bana güven"ardından karşıma geçip sanki uzaylı görmüş gibi bakmaya başladı.

"Ama Aven ilk o başlattı."küçük bir çocuk gibi mızmızlandım.

"Beş yaşındamısın Deniz kızı?"dahada yanıma yaklaşıp aramızdaki mesafeyi da kapattı.

"Hayır üç."sabır dilenircesine iç çekti.

Bende sabır çok kaldı sanki.

"Ben senle nasıl başa çıkacağım Deniz kızı."sevimli olmaya çalışarak sırıttım.

"Başa çıkmasanda beni evime mi bıraksan?"sırtımı kapıya yapıştırıp ellerini yüzümün yanlarına koydu.

"Evinden 2137 kilometre uzaktayız deniz kızı."gözlerim şokla açıldı.

"Ne nasıl?!"sanırım sesim biraz fazla çıkmışki aven eliyle ağzımı kapattı.

"Sessiz ol insanlar yanlış anlayacak."sinirle gözlerimi devirdim.

"Biz Polonyadayız güzelim."elini ağzımdan çekti.

Allah'ım ikinci şok geliyor.

"Tamam sakin olacağım."nefes alış verişlerimi düzene sokup Aven'in gözlerine doğru baktım.

"Ama sen nekadar şerefsiz bir adammışsın ya!"

Lanet olsun yine gözlerim doluyordu.

"İlk önce beni ülkemden,ailemden kopardın sonra nişanlın yaptın şimdi ise polonyadayız diyorsun."sinirle yumruğumu sıktım.

"Beni ailemden vurdun bulucağız onları dedin,bir haftadır benle ne konuştun nede sorularıma cevap verdin sana nasıl güvendim ben."konuşmasına izin vermeden devam ettim.

"babanı bahane ettin bir haftadır seninleyim ve baban hala ölmedi."

"Deniz kızı..." 

"Ama benden bu kadar."kilerin kapısını açıp sinirle dışarı çıktım.Aven ise haklı olduğumu bildiği için hiçbirşey söylemiyordu.