ADEL&

bölüm 1) tanışalım gizli hayran...

Selam arkadaslar ben geldim ilk kitabım ve ilk bölüm aşırı heycanliyim yorumlarinizi bekliyorum sizleri çok seviyorum iyi okumalar😘

                                 ☆
Rüzgar çok esiyodu...
Resmen beni uçurucak götürecek kadar.

Saçlarım yüzüme geliyordu ve elimle saçlarımı kulanın arkasına koydum derin bir nefes aldim. Arkada araba sesleri geliyodu,ama umursamadim.

Hemen demirin üstünden bir ayamı geçirdim elerimle sımsıkı demiri tutum tekrardan bir nefes aldım ve kendimi bıraktım...

Düşene kadar bisey yoktu düştüm ve gözlerimi suya batarken sonkez açtım,yani ben öyle düşünüyordum.

Suya düştükten sonra yavşak yavaş baterken suya birseyin daha düştünü gördüm görmemle gözlerimin gitmesi bir olmustu.

Yarım hatırlıyorum kulama bazı sesler geldi ''güzelim lütfen beni bırakma,dayan seni kurtarcam söz,aç gözlerini bebeğim,korkma ben yanındayim'' gibi sesler duymustum en son.

Yavaş yavaş uyanmaya başladim ve etrafıma bakındım burası bir hastane değildi bir evdi ve benim evim değildi aklımdan sorular geçiyordu nerdeydim ben? Niye burdayim? Ve en önemliside buraya nasil geldim? Yavasca ayaklandım başım dönüyodu ve çok agriyodu koluma baktım kolumda serum vardi diyer elimle yarım olan serumu çektim ayaklandim ve siyah odayı terk ettim odadan çıktıktan sonra büsürü uzun korudor ve merdiven vardi alt kata doğru indim kocaman bir salon vardi ve 4 adam bir filim izliyolardi ve gülüyolardi biri susup bana baktı ve o konusmadan ben konuştum  ''ne hayvan gibi gülüyorsunuz?'' Dedim hepsi bana bakıp gülüyorlardi  iç sesim: ne yani hiç kadın görmediler mi bunlar mal mal bakiyolar?

Aralarından biri bana doğru yaklastı ve şöyle dedi ''günaydin çiçeğim, öncelikle  burdaki hayvanlarin bir ismi var. Ben deniz sarışın olan burak kahverengi saçli olan emre, siyah saçlı olan da efe sende elif naz'sın.'' Dedi bir kaşımı kaldırdım ''pardon da siz kimsiniz? Mafya yada organ mafyası hırsız felan mı?" Dedim deniz bana baktı ve cümleye şöyle bir açıklık getirdi.
''Evet, biz bir mafyayız yoldan geçiyoduk seni gördüm atladığın köprüden bende atladım ve seni evime getirdim yani seni kurtardım eee yani yabancı olmaman içinde arastırdım seni naz.'' Dedi ona öfkeli bir sekilde bakıyodum ''sen kimsin de beni kurtarırsın ölmek istiyen benim sanki seni öldürdüm öküz!" Diye ona karşı bağırdım. Bana '' hop hop ağır ol kızım canını kurtardım teşekkür etcene bağırıyosun hiç olmuyo böyle.'' Dedi ve eve bakındım hızlıca bilmediğim odaları geziyodum. Hepsi birden pesimden gelmeye basladilar. Efe olan konustu ''ne oldu asi prenses ne ariyosun?'' Dedi onu hiç dinlemeden odalara bakmaya devam ettim. deniz ''kapıyı ariyosan yok çıkamazsin burda kalcan artik.'' Diye ekledi ona karşılık verdim. ''Çıkış kapısını değil, cennet kapısını ariyorum'' dedim hepsi bana garip  bakiyolardi. Bir kapı daha açtım ve mutfaktı ağzımdan şöyle bir ses çıktı ''sonunda.'' Hemen çekmeceleri karıstırdım burak '' ne arion söyle yardimci olalim'' dedi sonra emre '' harbiden söylesene.'' Diye ekleme yapti tam bir çekmece açtım çok mutlu olmustum çünkü çatal ve kaşık vardı ama asıl istediğim pıçaktı onu elime almamla efe'nin söze girmesi bir oldu...

''Laannn!'' Dedi . Hic umursamadan bilemi kesiceken koluma baska bir acı ile yavaşça yere düşüyodum. Evet deniz koluma sakinleştirici ilaç vermisti. Ve elimdeki pıçagı aldı...

''Özür dilerim ama buna izin veremem'' dedi gözlerine baktın ve istemsizce gözlerim doldu az daha ağlicaktım.
Kalkmaya çalıştım ama vucudum beni yarı yolda bıraktı. Hiç bir şekilde vucudumu hisetmiyordum sonra korktun ve ''deniz vucudumu hisetmiyorum deniz denizzz'' dedim korku içinde ona bakarken ''hiştt sakin ol sadece sakinleştirici '' dedi derin bir nefes almistim ve beni kucakladi kalbim hızli atıyodu.