Deniz Esintisi

1: İlk gün

         Lisenin ilk günü geldiğinde gerginlikten bütün tırnak etlerimi yemiştim. Yalanımı aklımdan yüzüncü defa geçirirken yurt odasından çıkıyordum. Odada üç kişi kalacaktık ve şuana kadar benim dışımda gelen giden birileri olmamıştı. 

Okulun bahçesinde tanıdık bir yüz görme umuduyla etrafa bakınırken iri bir cüsseye çarptım. Sarsıntıyla birlikte geriye sendeleyince karşımda duranın her halinden belli bir alfa olduğunu fark ettim. Uzun ve hafif dalgalı saçları vardı ve uzun boyluydu. Baştan aşağı onu süzdüğümü fark edince tek kaşı havaya kalktı.

"Birine mi benzettin?" kuşkucu ifadesi tüylerimi ürpertti.

"H-hayır" niye kekeledim ki ben şimdi?!

"iyi" ve yürüyerek yanımdan uzaklaştı. Bu yaşadığım anlamsız anın ardından gözlerim aşina olduğu biriyle kesişti. Uzaktan bana el sallayıp yanına gelmemi işaret eden Hamdi'nin yanına doğru ilerledim. 

"N'aber kanka!" yüksek sesi bile kulaklarımı çınlatmaya yetmişti. Yanına iyice yanaştığımda onu cevapladım.

"iyidir. senden n'aber?" Hamdi'yle ortaokuldan beri tanışıyorduk. en iyi arkadaşım olmasa da-kimseyle o derece bir yakınlık kurmamıştım- iyi anlaştığım biriydi.

"İyi, tek misin?" Ağaçlık alandaydık ve etrafa bakınca Hamdi'nin yanındaki diğer çocukları fark ettim. Hepsiyle tek tek tanışmak için çook "heyecanlı" olsam da onları es geçip Hamdi'ye döndüm. 

"Evet, başka tanıdık birini göremedim." yaşadığımız yerden farklı bir yerde okuyacaktık bu yüzden fazla tanıdık birini görmeyi beklememiştim zaten. Ama Hamdi'yle karşılaşmak iyi hissettirmişti. Evden uzak olunca oraya ait bir şey görmek hoştu.

"Harika! Benimle takılsana." Teklifi cazipti.

"olur, daha iyi bir seçeneğim yok nasıl olsa." 

arkadan müdürün sesi gelince irkildim. olduğumuz yerden ayrılıp okulun giriş kısmındaki kalabalığa katıldığımızda müdürün yeni dönem için bir konuşma yaptığını fark ettim. Açıkçası umrumda bile olmadığından kulak kabartmadım. Kısa bir süre sonra sınıflara dağılmamıza izin verdi. 

Okuldan içeri bütün öğrenciler akın etti. sıkış tepiş aralarına katıldıktan sonra koridorda asılı olan şube listelerine doğru yürüdük Hamdi'yle. Listede kendi adımı arayıp karşısında yazan şubeye baktığımda Hamdi'yle aynı sınıfta olduğumu gördüm. En azından tanıdık bir sima yanımda olacaktı.

 Gerginliğim hafif hafif azalırken az kalsın yalanımı unutacaktım. Bu konudan Hamdi'ye bahsetmezsem yalan kendi götümde patlayabilirdi. Sonuçta benim geçmişimi bilen tek kişi oydu, eğer açık verirse herkese rezil olurdum ve okul hayatım başlamadan biterdi. Ama ona bunu okulda söyleyemezdim etraftan biri duyarsa her şey mahvolurdu. Doğru anı beklemeliydim. 

üst katlara çıkıp sınıfı bulduk, Hamdi kafasını içeri sokup etrafına baktıktan sonra içeri girdi. Onun bu hareketinden sonra kafamı iki yana sallayarak bende içeri girdim. sınıfın içine göz attığımda gördüğüm kişi beni olduğum yere sabitledi...  

Merhaba! bu okulda arkadaşlarımla eğlencesine yazdığımız bir kurgudur. 

Gerçek kişi ve olaylarla hiç bir ilgisi ve alakası bulunmamaktadır. 

Keyifli okumalar!