gel, gel, sarışınım gel | baris alper yılmaz

0,1

Arabadan indim, bana oldukça tanıdık gelen havayı iyice içime çektim ve etrafa baktım. Evet, buraya uzun zaman önce gelmiştim. Yanımdaki canım biricik arkadaşım Ebrar ile ellerimizdeki bavullarla Galatasaray tesislerine giriyorduk, güvelikçi abi beni önceden tanıyordu, takıntılı adam! Kerem'in akrabasıyım diyordum inadıma kimlik istedi takıntılı pire!

Ebrar beni dürttü ve kulağıma fısıldadı. "Kız ben bu güvenlikçiye çok pis ayar oldum!" dedi Ebrar. Ben de alt dudağımı dişleyip güvenlikçiye gözlerimi kısarak baktım. Senin adını yazdım defterime güvenlikçi efendi!

"Ben de valla." dedim ve bavulları çekiştirerek tesislerin içine girdik. İçeri girdiğimizde içeriye göz attım sadece sahanın yerini hatırlıyorum amınakoyayım, o da zaten karşımda duruyor. Ebrar'la yürümeye devam ettik.

"Ben bir bok hatırlamıyorum anasını satayım!" dedim sesim biraz mızmız çıkmıştı. Ebrar kafama yavaşça vurdu.

"Balık hafıza mısın kızım sen? İki yıl önceki şeyi neden unutasın. Zorla aklını!" dedi Ebrar ve başıma masaj yapmaya başladı.

Düşün kızım, düşün Efsun! Hah! Hatırladım! Diğerleri ileride olmalıydı.

"Hatırladım! Yürü hadi takip et beni!" Dedim ve önden yürümeye başladım, yürürken Ebrar'la biraz dedikodu yaptık. Aklıma gelen kafaya fiske şakasıyla gelen eşek kadar sırıtma hissiyatımı markete yolladım ve gözlerimi kısarak Ebrar'ın saçlarına baktım. Ebrar'ın saçında bir şey varmış gibi davrandım ve elimi saçlarına götürdüm.

"N'oldu kız?" dedi Ebrar bana merakla bakarak. Garibim birazdan olacaklardan habersiz soru soruyordu. Ben ise iyice saçına yaklaştım ve aniden kafasına fiske atıp kaçtım. Ebrar beni yakalamadan arkama bakmadan kaçmaya başladım, ama tüm siktiriboktan şeyler de beni bulur ya o yüzden bir kula çarpıp düştüm.

"Siktir ya!" diye mırıldandım kendi kendime ve karşımdakinin kim olduğuna bakmadan telaşla konuştum.

"Afedersin kardeşi-"  karşımdaki yunan tanrısına benzeyen sarışın kıvırcık çocuktan özür dilemem Ebrar'ın enseme ŞAK! diye vurmasıyla yarım kaldı.

Karşımdaki çocuk ikimizi süzüyordu.

"Sizi içeri nasıl aldılar? Fiziksel yaşınız reşit gibi ama duygusal yaşınız hiç reşit gibi durmuyor. Forma imzalatmak için mi geldiniz?" dedi sarışın hödük.

Hayvanat! Bu hangi hakla bana zihinsel özürlü diyor.

"Bana bak kardeşim! Bilmem kaç saatlik uçuştan geldim sinirimi senden çıkarmayayım! Zaten güvenlikçinizi de pataklamak üzereydim!" dedim sinirle. Vallahi elimde kalacaktı bu ukala sarışın.

Çocuk sırıtmaya başladı. "Demek içeriye güvenlikçiyi bayıltıp girdin?"

Ebrar benim sinirlendiğimi gördü ve gelip beni yavaşça geriye çekti.

"Tamam kardeş. İzninle bir şey soracağız." dedi Ebrar ve sarışının cevap vermesini beklemeden devam etti. "Kerem Aktürkoğlu nerede?"

Çocuk sırıttı.

"İleriden sola dönün sağınızda kalan taraftan ikinci kapı." dedi sarışın.

Ona gözlerimi kısarak baktım. Bu iş daha bitmedi sarışın! Yazdım seni defterime, hem de kırmızı kalemle! Ebrar ise çocuğa sahte bir şekilde gülümseyip benim koluma girdi ve sarışının tarif ettiği yere gittik.

Kapıyı açtık ve Kerem'i gördük.

Büyümüş vallahi! Kerem'in sırtına atladım.

"Napıyon lan!" dedim Kerem'in sırtından yanaklarını mıncırırken. Garban kendini benim ellerimden kurtarmaya çalışıyordu.

"Kızım insancıl bir şekilde sarılsana!" dedi Kerem ancak Ebrar da Kerem'e sıkıca sarıldı.

"Özlettin kendini kerata!" dedi Ebrar ve Kerem'in yanağından makas aldı. Ben de Kerem'in sırtından indim. Üstümüzü başımızı düzelttik vebiraz daha insancıl bir hasret giderdik.

"Kanki biz sana geçiyoruz." dedi Ebrar ve kolunu omzuma attı. Odadan çıkarken Kerem seslendi.

"Efsun! Bugün akşama arkadaşlar gelecek yemek yapsanıza ya." dedi Kerem nazik bir ses tonunda.

Yemek mi, tamam. Makarna yaparız canım, n'olacak?

"İyi makarna yaparız." dedim omuz silkip.

"Aynen, makarna." diye beni destekledi Ebrar.

"Hayır, kızım. Öyle değil, sofra işte." dedi Kerem ve bize yalvaran gözlerle bakmaya başladı.

Oldu olacak bir de taht kuralım paşama.

"Tabi paşam, başka emrin?" dedim Kerem'e

"Efsoş n'olur ya! Hadi, lütfen." dedi Kerem.

İlk günden günah işlemeyelim bari.

"İyi kurarız bir Halil İbrahim sofrası." dedim. Ebrar da güldü ve kapıdan çıkıp Kerem'in evine gittik. Evinin yedek anahtarı zaten ben de vardı.

Eve girdik ve anahtarı içeriye aldık.

"Şimdi n'apıyoruz?" dedi Ebrar.

"Yemek." dedim ve malzemeleri çıkarmaya başladım.

"Hay anasını! Benim nasıl aklıma gelmedi bu? Aman Allah'ım Efsun beni aydınlattın!" dedi Ebrar yüzüne sahte bir şaşırma ifadesi yakınarak.

Minik bir şakalaşmadan kimseye zarar gelmezdi.

Yüzüme sahte bir kendini beğenmiş gülümseme yerleştirdim.

"Tabi, canım biliyorum." dedim ve omuz silktim.

Yemekleri yapmaya başladık, Ebrar sofrayı kurdu. Ben de üç beş yemek yapıp sofraya koydum.

"Bitti!" dedim ve Ebrar'la birbirimize beşlik çaktık.

Ben buradaki odama çıktım ve duş alıp üstümü değiştirdim. Ardından aşağı indim. Çok geçmeden zil çaldı, Ebrar'la gülüşerek ve birbirimiz kovalayarak kapıya vardık ve kapıyı açtık. Kerem geldi ve yanağımı öptü. Ardından üç çocuk daha geldi. İlk gelen çocukla el sıkıştım ikincisiyle de el sıkıştım ancak üçüncüsünü görünce gözlerimi kısarak ona baktım.

Lan bu benim tartıştığım ukala sarışın dangalak!

"Sarışın..?" dedim soru sorarcasına. Çocuk sırıttı ve kolumu kendine doğru çekip elimi tuttu ve salladı. Elimle beraber ben de sallanmıştım.

Maşallah! Çocukta da ne güç kuvvet varsa!

"Merhaba bücür." dedi çocuk sırıtarak ve elimi bırakıp içeri geçti.

Arkasından aval aval baktım. Kolumun ebesini ağlatmıştı!

"Kolumun amına koydu maşallah!" dedim Ebrar'a fısıldayarak.

Ebrar sırıtmaya başladı.

"Aşık bu çocuk kesin sana!" dedi Ebrar ve koluma da bir tane o vurdu.

Yuh ama yani!

"Aynen, hatta yarın nikah dairesine gidiyoruz!" dedim ve kendi kendime sabır dilenerek içeri geçtim.

Aslında çocuk fena değildi.

Bölüm sonu

Merhaba canlarım.
Bu benim ilk Barış Alper kurgum. Umarım güzel devam eder, yaratıcı fikirler gelir aklıma. Olabildiğince aktif olmaya çalışacağım.