Gecenin soğuk karanlığında tekerlekli sandalyemi iterek ilerliyordum. Sokak lambalarının zayıf ışıkları, asfaltın üzerine düşen gölgelerle dolu bir koridor oluşturuyordu. Kalbim hızla atıyordu, çünkü bir süredir birinin beni takip ettiğini hissediyordum. Bir engelliyi kim neden takip ederdi ki?
Adım Hayat, 18 yaşındayım ve engelliyim. Ancak bu, güçlü ve bağımsız bir birey olmamı engellemiyor. Her zaman kendim için savaşmak zorunda kaldım. Ama şu an, arkamdan gelen ayak sesleri beni huzursuz ediyordu.
Derin bir nefes aldım ve hızlanmaya çalıştım. Belki de sadece paranoyak oluyordum. Ancak, içgüdülerim bana bir şeylerin doğru olmadığını söylüyordu.
Aniden, karanlığın içinden bir siluet belirdi. Uzun saçları omuzlarına dökülen, simsiyah gözleriyle beni süzen bir adam. Bakışları sert ve ürkütücüydü. Bu adamı tanımıyordum, ama o beni tanıyormuş gibi görünüyordu.
"Hayat," dedi derin ve soğuk bir sesle. "Beni tanımadın mı?"
Şaşkınlık ve korku içinde titredim. "Hayır," dedim zayıf bir sesle. "Kimsin sen?"
Adam adım adım bana yaklaştı. "Adım Gece," dedi. "Ve ben senin hayatını değiştireceğim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIĞIN GÖLGESİNDE
Ficción GeneralKaranlığın Gölgesinde Hayat, tekerlekli sandalyesiyle gecenin soğuk karanlığında ilerlerken kendisini takip eden birini hisseder. Engelli bir genç olarak, bu durum onu tedirgin eder ve kendi güvenliği için dikkatli olmak zorunda olduğunu düşündürür...
