🤚Chapter 70
ကျိအန်းနဥ် နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်လိုက်ရာ အဆုံးတွင် အရေးကြီးသောအရာကို သဘောပေါက်သွားပြီး ဝမ်ယွီကိုနောက်တစ်ကြိမ် ငြင်းဆန်ခဲ့သည်။ သူမအသုံးပြုခဲ့သောဆင်ခြေမှာ သူမ၏အဖွားဖြစ်သည်။
အမှန်တွင် ၎င်းက အကြောင်းပြချက်တစ်ခုမျှသာမဟုတ်ပေ။ သူမ အမှန်တကယ်ကို တစ်ညလုံးအပြင်တွင်နေ၍ မရပေ
ဝမ်ယွီက ကြိုးပမ်းခဲ့သော်လည်း သူမ၏ ငြင်းပယ်မှုကို အံ့သြခြင်းမရှိပေ။ နောက်ဆုံးတော့ ကျိအန်းနဉ်က ဘယ်လိုလူလဲဆိုတာ သူနားလည်ခဲ့ပြီး သူမ၏ အခြေအနေကို သူသဘောပေါက်လာခဲ့သည်
သို့သော် သူ၏စိတ်ပျက်ခြင်းကို ဖုံးကွယ်မထားပေ။ ဤခံစားချက်များကို ဖုံးကွယ်ထားရန် မလိုအပ်ကာသူတို့က ဤထက်ပိုပြီးပြောဆိုသင့်သည်။
သူထင်ထားသည့်အတိုင်း ကျိအန်းနဥ်၏မျက်ဝန်းများထဲတွင် တွန့်ဆုတ်မှုအချို့ ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ သူမ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။
"ကားရပ်ဖို့နေရာ ရှာရင်ရော... ကျွန်မရှင့်ကို ဖြေရှင်းပေးပါ့မယ်..."
"ထားလိုက်ပါတော့ နောက်ကျနေပြီ စောစောပြန်ပြီးနားတော့..."
ဝမ်ယွီက သူမပါးကို တင်းတင်းဆွဲညှစ်ကာ ပြုံး၍ပြောသည်။
သူက သူ၏စိတ်ခံစားမှုများကို ပြသခဲ့ပြီး သူလိုချင်သာ်က သူမ သဘောထားကိုပင်။ ရန်ဖြစ်ပြီးနောက် ရည်းစားကို လျစ်လျူရှုပြီး စိတ်ဆိုးဒေါသ ထွက်နေသော မိန်းကလေးများစွာကဲ့သို့ပင် စိတ်၏ အနက်ရှိုင်းဆုံးနေရာထဲတွင်မူ သူတို့၏ ချစ်သူကို လာချော့စေချင်ကြသည်။
ကျိအန်းနဥ်၏ သဘောထားက ဝမ်ယွီအား ကျေနပ်စေသေးသည်။
သို့သော သူတို့ချင်းဟွာတက္ကသိုလ်၏ မိသားစုအိမ်ရာကို ပြန်သွားချိန် ဝမ်ယွီက ကားထဲမှ စာအိတ်တစ်ခုကိုထုတ်လိုက်ကာ ပြောသည်။
"သွားရအောင် ကိုယ်မင်းနဲ့ လမ်းအတူလျှောက်ရင်း ပြောစရာရှိတယ်..."
ကျိအန်းနဉ်ကမေးသည်။
"ဘာအကြောင်းလဲ... "
ဝမ်ယွီက ပြန်ဖြေသည်။
"ကိုယ်တို့အထဲမှာပြောရအောင်... "
![သူ့လက်ဖဝါးထက်က ရတနာ [ Completed ]](https://img.wattpad.com/cover/361907410-64-k819114.jpg)