The Doctor

00

..........................................................................
Çalan alarm sesi ile yatağımdan esneyerek doğruldum. Ardından yavaşça banyoya ilerleyip kısa bir duş aldıktan sonra hızlıca evden çıkarak arabama bindim.

Uzun sürmeyen bir yolculuğun ardından hastanenin önüne geldiğimde arabadan inerek hastaneye giriş yaptım.

Görevlilerle kısaca selamlaşarak üst kata çıkıp önlüğümü giydim. Ardından kendi odama ilerleyerek hastalarımla ilgilenmeye başladım.

Durgun bir gün olmuştu benim için aslında. Son bir hastam kalmıştı. Sonra eve gidebilecektim.

Eve gidebilecek olmanın mutluluğuyla sıradaki hastamın dün yaptırdığımız sonuçlarını değerlendirerek gerekli ilaçları yazdım.

Ardından hasta gidince yavaşça yerimden doğruldum. Tam o sırada sekreterim odaya girdi ve bana "Bayan Manobal Bayan Kim amilyatta olduğu için onu hastasını da muayene edebilir misiniz? Müdür bey rica etti" dedi tatlıca.

Başımı onaylar biçimde sallayarak geri yerime oturdum. Sekreter odaya hastayla girdiğinde gözlerim bir anda büyüdü.

İstemsiz bir şekilde tüm vücuduma titreme gelirken karşımdaki kadına baktım. Aynı şekilde oda bana bakarken sekreterime "Bayan Kim muayene edemez mi beni?" Diye sordu yalvarır bir biçimde.

Sekreter başını olumsuz yönde salladığında mahçup bir şekilde başını eğdi karşımdaki herkesten iyi tanıdığım yabancı.

Titreyerek sekreterime "Çıkabilirsin" dedim. Birkaç saniye sonra kapının kapanması ile beraber tuttuğum gözyaşları istemsiz bir biçimde süzüldü yanaklarımdan.

Sadece "Chaeyoung" diyebildim. Devamını getiremedi titrek dudaklarım.Chaeyoungun da benim gibi gözyaşları süzülürken yanındaki koltuğa oturdu.

Ardından bana bakarak "Uzun zaman oldu Manobal" dedi gülümseyerek. Bu öyle bir gülümsemeydi ki hem onu hem de beni paramparça etmişti...

Gözyaşlarımı silerek ona odaklandım "İş hayatımla gizli hayatımı karıştırmam Park o yüzden şikayetini söyle" dedim kendimi sıkarak güçlü görünmeye çalışıyordum.

Chaeyoung yutkunarak "Midem kötüleşiyor. Sürekli mide bulantısı çekiyordum. Benim için önemli değildi doktora gelmezdim normalde ama bu ay içinde 3 kere bayıldım" dedi.

Bu söylediği kalbimi yaralarken ona baktım. Sürekli mide ağrısı çekerdi. Her zaman... ama bayılmasını düşünmem sıktığım vücudumun  daha çok kasılmasına neden olmuştu.

Gözyaşlarım tekrar yenilendiğinde "Miden için hala doktora gitmedin mi Park?" dedim

Chaeyoung sessizce bana bakarken bir cevap vermedi. Bu burukça gülümsememe neden oldu. Hep böyleydi o. Bir şeyden kaçacağı zaman bildiği en iyi şeyi yaparak susardı...

Kendime gelememiştim tam olarak. Ona olan sinirim,üzüntüm, edeceğim sitemler hepsi kafamda dört dönüyordu ama hiçbir şey yapamıyordum. Sadece kendimi sıkıyordum.

Bu hiç iyi değildi. Onu tekrar görmem benim için hiç iyi olmamıştı. Tekrar başladığım yere geri dönmüşüm gibi hissediyordum. Asla yol almamışım gibiydi.

Bu beni korkutuyordu çünkü her an gardımı düşürebilirdim. Her an yenilgiyi kabul edebilirdim ve ben yenilgiyi kabul ettiğim an hala deli gibi aşık olduğum kadın beni her şeyiyle esiri yapardı...

Bu düşüncelerimin olmaması adına hızlıca ona birkaç test yapması için kağıt yazdım. Ardından ona uzatarak "Bu testleri yap ve yarın sonuçlarını öğrenmek için gel Park" dedim.

Sessizce kağıdı elimden alıp dışarı çıktı. O çıktığı an ben hıçkırıklarımı tutamadım. Deli gibi özlemiştim onu. Her zerresi aklıma kazınmış olan kadını ölesiye özlemiştim ama bir şey yapamıyordum. Yapamazdım da çünkü deli gibi aşık olduğum kadın beni terk edip gitmişti. Bana en büyük cezamı vererek beni yalnızlığa mahkum bırakmıştı...

.........................................................................

Taslakta olup da yazmadığım onlarca kitaptan biri. Artık sıkıldıkça yazmayı düşünüyorum. Umarım beğenirsiniz