Kanlı Sayfa

5 bölüm.Mafya Lideri.

💗Herkese selam ballarım nasılsınız? Umarım iyisinizdir,son bölüm kaç günde sadece 21 okundu😂 ama sorun yok ballarım yeni bölüm hayırlı uğurlu olsun,iyi okumalarrrr dilerimmmm💗

Evlenmiştim,ne kadar istemesemde mecbur evlenmiştim,ama emindim,babam beni kurtaracakti ki,babam beni boyle insanların içinde koymazdi.

Üzerimde ki şu nikah elbisesi benim sinirlerimi bozuyordu,hayatımı mahveden lanetli bir elbiseydi,boyle elbiseler bana artık hoş gorunurmuydu? Sanmıyorum,beyaz elbiseler benim gelinliğim değil,anca kefenim ola bilirdi.

Nikah Memuru gitmişti,adama çok uzulmustum,şu Polat denilen adam beni korkuttuğu gibi o adamıda bozguna uğratmişti,şimdi ise elimde,Polat Yılmaz ve Talya Ertürk yazılan nikah cüzdanını tutuyordum.

Çok acı verici değil mi?

Nikah cüzdanına bir daha baktım ve sinirlerimi tepeme çıktı,sert bir şekilde cuzdani yere firlattim,"Bu gerçek evlilik değil! Ne gerek vardı bunlara!" Diye bağırdım.

Polat son derece sakin haraketlerle ayağa kalktı ve yüzüme ciddi bir şekilde baktı "sesinin tonunu azalt" sakinlik,tehlikenin elametidir derler.

Yuzumu 2 tane nikah şahidine çevirdim "oğlum siz barı yardım edin lan!" Diye bağırdım,kaç saattir öylece kuzu gibi korkak oturuyordum,ve şuan şu Polat denilen adamın yanında kaldıkça erkeksi konuşmalar yaranıyordu,yaransin lan! Evet yaransın,cesur olmak istiyordum,korksamda cesur olmaya çalisacaktim.

Nikah şahitleri dediğim su adamlar afallamis suratla yüzüme baktilar,ikiside aynı anda "oğlum?" Dediler.

Elimi yumruk yaptım,ve ayağımı sertçe yere vurdum "ben sizden yardım istiyorum siz oğluma takildiniz dimi? Allah Kahretsin sizi!"

Birden kolumda sert bir el hissettim "doğru konuş benim asabımi bozma"

"Elini çek!" Diye bağırıp gelen sinirle yüzüne tokat attım,ne yaptım? Allah benide Kahretsin! Cesur olacağım dedimde bu kadarıda fazlaydı.

Beklenmedik bir anda yaptığım için boynu yanına düştü ama hemen sonra toparladı,son derece tehlikeli gözlerle bana bakarak "çık yukarıya yoksa elimden bir kasa çıkacak!" Diye bağırdı,oyle bağırdı ki sesi divarlardan gecerek sanki yüzüme sert bir tokat gibi carpti,hızlı adımlarla yukarıya çıktım,gardımı düşürmüştüm biliyorum ama korku boyleydi işte,cesurluğu unutturuyordu.

1 saat sonra:

Acıkmıstim,en son yine eteğimi felan giyinip,yatağa oturmuştum.Öylece duvarı izliyordum,hiç bir şey yapmıyordum,karnım acikmişti.

Yataktan doğruldum ve yavaş adımlarla odadan çıktım,adımlarımı korkak korkak atıyordum.

Aşağıya indim ve etrafa baktım,bir kapı carpti gözüme ve oraya girdim,elimi yavsşça bir birine vurdum,tam mutfağa girmiştim.

Mutfak çok guzeldi.

Yavaşça buzdolabının yanına geldim,yavaşça buzdolabını açtım,Kahretsin! Hazır bir şey yoktu.

"Boyle bir şey mi olur arkadaş! Ben yemek mi yapabiliyorum!"

Evet yapamiyordum,zaten okuldan eve gelince annem hazır önüme koyardi,özledim annem ve babamı...