BERDEL

~•8•~

İNANAMIYORUM ŞUAN
MUTLULUKTAN AĞLIYABİLİRİM BU KİTAP TOPLAM 819 GÖRÜNTÜLENME ALMIŞ AGLİMMİİ

Okula gelmiştik arabadan indiğimde keremde indi gelip bana sarılmıştı bende ona karşılık verdim

İnsanların bakışlarını üzerimizde hissediyordum ama sesimi çıkarmadım

Kendimi geri çekmiş keremin yanağına öpücük bırakmış arkamı dönmüş ona el sallayıp "Görüşürüz hayatım" dediğimde bize dönen gözler çoğalmıştı

Üstünede fisıldıyolardı

Okula girmiştim Ilgar ile buluşup kantine geçmiştim

"Ilgar bana neden böyle bakıyor şu üçlü"

"Bakma onlara başına bela alırsın"

O cümlesini bitirir bitirmez yanımıza gelmişlerdi

"Şttt yavru kuş gelsene bi şuraya"

"Sizi tanımıyorum gelmekte istemiyorum kusura bakmayın"

Dediğimde histerik bir kahkaha attı

Kulağıma eğilip "ufak bir hediye vericez ibnecik yoksa arkadaşınmı gelsin"

Dediğinde Ilgar a bişey olmasını istemiyordum

Oyüzden kalkıp onları takip ettim bodrum katına gelmiştik

"İbnecik sana ne yapalım sen seç"

"Ben bişey yapmadım size bırakın beni"

Yine duydum o iğrenç kahkahasını

Tam elini bana uzatmışken yana doğru kaydım diğeri sinirlenip bana tam vurcakken

Merdivenden gelen "AYAZ ACİL GELMEN LAZIM" diyen Ilgar a baktım nolmuştu

Pislikler de şaşırmış bakıyordu bende bunu fırsat bilip Ilgar a yöneldim

Yanına gittiğimde elimden tutup "Ayaz önemli birşey oldu buyüzden müdürün yanına gitmeliyiz"

Dahada şaşırdım nolmuştu

Kolundan tutup beni yukarı çıkardı ve müdürün odasının kapısını çaldı

"Gel!" Sesiyle içeri girdiğimde keremi gördüm ve şaşırdım nolmuştu

"Kerem ?" Anlamaya çalışıyordum

"Ayaz çok kötü birşey oldu ilk otur öyle konuşalım"

Derin bir iç çekip oturdum karşısına

"Ayaz annenler çarşıdan konağa dönerken pusu kurulmuş onlara....."

"Kerem a-annemlere birşey mi oldu"

Kerem sustu kafasını eğdiğinde annemlere bişey olduğunu anlamıştım

Kafasını kaldırınca gözlerindeki hüznü görmüştüm gözlerim dolarken kerem ayağa kalktı ve benide kaldırdı bana sıkıca sarılınca göz yaşlarımı akıtmaya hatta sesli bir şekilde ağlamaya başlamıştım

"Özür dilerim sevgilim koruyamadım onları a-ayaz onlar artık......yaşamıyor"

Artık hıçkırarak ağlıyordum

Ailemi kaybetmiştim inanmak istemesemde bunun bir kâbus olduğunu ve birazdan uyanıcağımı düşünsem de kalbimde öyle bir acı vardı ki bu bana bunun kâbus olmadığını her saniye hatırlatıyordu

**************

Kerem o gün beni okuldan almış hastaneye gitmiştik onları son birkez görmek istemiştim.....

Ama onlara baktığımda "iyide benim aileme benzemiyorlar" demiş acıyla gülümsemiştim okadar kötü haldeydilerki

Hem kurşunlanmış hemde araba kaza yapmış olduğu için tanınmıcak haldeydiler

Benim ailem yoktu artık........

Tek ailem Kerem ve ailesiydi artık canım yanıyordu ama yapabileceğim bişe yoktu

***********
Kerem bu süreçte sürekli yanımdaydı Elif annem ve Kadir babam sürekli destekliyordu beni ama ailemi özlüyordum onların son gördüğümde ki hali gözümün önünden gitmiyor rüyalarıma giriyor  ağlayarak uyandırıyordu

Ne yapsam canımı yakan o yara iyileşmiyordu napıcaktım o gün okuldaki yaşananlar ailemi kaybetmem kereme inanılmaz bağlanmamı sağlamıştı

Kerem de benim gibi üzgündü

Bana nekadar eziyet etmiş olsalar da zorla evlendirmiş olsalar da onlar benim ailemdi ne yapsam da ailemdi ve onları kaybetmiştim kimsesiz kalmıştım

Bölüm kısaydı ayazım özür dilerim böyle olması gerekiyordu iyi okumalar yorum yapmayı ve oylamayı unutmayın lütfen

451
Kelime