just neighbors; taegyu

willow's version

no31
taehyun
asagiya iner misin (01.34)

orospucocuteyun
beomgyu
iyi misin
saatten haberin var mi

no31
lutfen taehyun

dolabın üzerinden anahtarları aldı ve hızlıca kapıyı çekerek asansöre yöneldi. asansörün en üst katta olduğunu görünce merdivenlere yöneldi.

merdivenleri ikişer üçer atladıktan sonra dış kapıya doğru ilerlemeye başladı. iki hafta önce alt komşun çağırdığı için gece yarısı apartmanın alt kapısına ineceksin deseler gülerdi ama şimdi kendi elinde olmadan ayakları onu bir şekilde aşağıya indiriyordu.

hızlıca kapıyı açtı ve etrafa bakınmaya başladı. daha sonra telefon flaşıyla ona el sallayan beomgyu çarptı gözüne. yerde uzanıyordu. beomgyuya doğru koştu taehyun. beyninden geçenler onu korkutuyordu. koşarak yanına oturdu ve başını dizlerinin üzerine aldı. yüzü yara ve morluklarla kaplıydı ve saçları yüzüne yapışmıştı. yavaşça saçlarını çekerken telaşla konuşmaya başladı.

"beomgyu, bu halin ne? kim yaptı? neden karışıyorsun ki kavgaya? tutamadın değil mi o çeneni yine? kalk hastaneye gidiyoruz!"

beomgyu hafifçe gülerek, ki gülerken bile acı çektiği her yerinden belli oluyordu, taehyuna dayanarak kalkmaya çalıştı.

"taehyun sakin olur musun, minhoyla yeonjun sinir hastası diye seni çağırdım sen de ne dırdırcı çıktın ama ya"

"keşke şu halini bir aynada görebilsen beomgyu o zaman görürüz kim daha dırdırcıymış, hadi dayan bana hastaneye gidiyoruz"

beomgyunun yürümeyecegini anladıktan sonra beomgyuyu kucağına aldı. kolunun diz kapaklarının altına iyice yerleşmesi için beomgyuyu sarstığında canının yandığını fark edince daha dikkatli olmaya karar verdi.

anahtarları arka cebinden alıp araba kapısını açması gerekiyordu ama bulundukları pozisyonda bu pek de mümkün değil gibiydi.

"arka cebimde anahtar var. elin ulaşabilirse onu alabilir misin beomgyu"

beomgyu onaylamak için kafasını salladı. anahtarları ararken taehyunun götünü ellediginin farkındaydı ama yapacak bir şey yoktu. anahtarları, parmaklarından huylandığı için ufak bir ses çıkaran taehyuna verdi beomgyu.

"rahatsız olmadın değil mi?"

taehyun hayır anlamında kafasını oynattıktan sonra beomgyuyu ön koltuğa oturttu. rahat olup olmadığını kontrol ederken beomgyu ona döndü ve "oturabiliyorum merak etme" diyerek kapıyı kapattı.

hastane oturdukları siteye birak uzak kalıyordu. yol boyunca da ikisinin ağzını da bıçak açmıyordu. ta ki beomgyu sessizliği bozana kadar,

"dün sana bahsettiğim mahkeme var ya,

taehyundan onay almak için bekledi ve istediğini aldıktan sonra devam etti.

"adam karısını darp ettiği için kadının avukatlığını yapıyordum. adama ceza çıkınca kardeşleri bunu yediremediler. bugün adliye dönüşü saldırdılar bana."

"adliye dönüşü derken" diye sesini kontrol edemeden yükseltti taehyun.

"kaç saattir orada yatıyorsun beomgyu?"

"bilmiyorum, bayılmışım bir ara. şimdi darp raporu alırız, şikayetçi olur dosyaya bunu da eklerim."

taehyunun biri direksiyonda diğeri yanda olan elinin üzerine koyarak tekrar konuştu.