WAR - MİNCHAN

Better to keep peace than to gain a victory - 1

YIL 1950

AYLARDAN EKİM

2. DÜNYA SAVAŞINDAN 5 YIL SONRASI

KUZEY KORE VE GÜNEY KORE ARASINDA BÜYÜK BİR SAVAŞ

. . .

-Asteğmen Christopher Bahng. Emirinizdeyim komutanım.

-Rahat ol asker. Durumun ciddiyetinin farkındasınız. İnsanlar ölüyor. İki saat önce Osan'da bir saldırı daha olmuş. Tüm civar kasabaları yakıp yıkmışlar. Seul'den yardım destek istedik. Onlar gelince astsubay kıdemli başçavuş Yang Jeongin ve astsubay kıdemli üstçavuş Han Jisung ile birlikte Kunu-ri'ye gitmeniz lazım. Askerleriniz ve siz hazır olun her an bir baskına uğrayabiliriz.

Çıktım yarbayın yanından aceleyle, beni bekleyen Jeongin ve Jisung'un yanına, karargahın en sol köşesine gittim. "Chan, yarbay ne dedi, durum ne?" "Durum çok vahim Jis. Çok fazla ölü ve yaralı var. Hastaneler yetmiyor artık.. Yarbay üçümüzün askerlerle hazır olmamızı istedi. Yarın erkenden Kunu-ri'ye gitmemiz lazım. sesli bir şekilde nefes verdi Jeongin.

-Of ne olacak bunlar ya. Hiç savaşı bitirmeyecekler gibi.

-Çok kaybımız var. Böyle giderse Güney Kore diye bir yerde kalmayacak. Jeong ve Jis konuşurken bir ses geliyordu. Yukarıdan. Gökyüzünden. Helikopter sesiydi...

-YERE YATIN! Karargahta patlayan bombayla kulaklarım çınlamış, gözlerim kararmıştı. Erler, komutanlar, astsubaylar koşturuyor ben ise bilincimi kaybediyordum

. . . .

Vücudumda bir ağrıyla ağır ağır açıldı gözlerim. "Chan, oh açtın sonunda gözlerini." Gözlerim tepemdeki kandillerin ışığına alışınca doğruldum yavaşça yerimde. Gözlerini bedenimden ayırmayan astsubay başçavuşa döndüm."Changbin diğerleri iyi mi? Neredeyiz?"

-Merak etme herkes iyi. Sen sormadan söyleyeyim tam üç gündür uyuyorsun. Karargahı yaktılar. Karşı çıktık ama bir işe yaramadı. Bizde Kunu-ri'ye geldik.

-Komutanım iyi misiniz? Odaya giren Seungmin ile yüzüm ona dönmüştü artık. "İyiyim Seungmin iyiyim" O bir astsubay üstçavuştu.

-Komutanım siz dinlenin bugün. Yarın baskına uğrayan kasabalara gitmemiz gerekiyor

. . . .

-Chan biraz daha iyisin değil mi? Gelebilirsin bizimle?

-Gelirim Jis. İyiyim ben. Arabaya binmiş gidiyorduk beşimiz ormana doğru. (Chan,Seungmin,Jeongin,Jisung,Changbin) Ormanın gerisinde kalan kasabaya bakmak için.

-Biraz daha hızlı git Bin.

-Farları yakmadan anca bu kadar oluyor Chan. Düşündüm biraz açmalı mıydık farları?

-Yak o zaman Changbin. Yanan farlarla birlikte kanım donmuştu sanki. Katliamdı bu hiç olmadığı kadar büyük bir katliam.

Önümüz, sağımız, solumuz cesetlerle ve kanlarla kaplıydı.

Tuzak olacağını düşünüp silahıma tutunarak, diğerlerinin de inmesi için elimle işaret verip çıktım arabadan. Her yer berbat kokuyordu. Kolumdan destek alan Jeongin'e baktım. "Sen istersen Jisung'la arabada dur" dedim. Başlarıyla onaylayıp bindiler arabaya.

Savaş için en büyükleri ben bile küçüktüm.

Hıçkırık sesleri duydum o sırada. Changbin ve Seungmin ile etrafımızda dönüp duruyorduk silahlarla. Hıçkırıklar arttı içli içli ağlamalara dönüştü. Elimle durmalarını söyleyip sesin geldiği yere gittim.

Ağaçların arasında , cesetlerin ortasında, 20-25 yaşlarında bir erkek ağlıyordu.

☆*: .｡. o(≧▽≦)o .｡.:*☆

Selamm Derya bunlar senin için cnm.

Güney Kore savaşı ve "ayla" filmi baz alınarak yapılmıştır. Bazen filmdeki sahnelere benzer yerler okuyabilirsiniz. Şimdiden iyi okumalar. Nasıl bitireceğim hakkında hiç bir fikrim yok.

Medyaya da nedensizce easy koydum dinlersiniz diye . Karakter tanıtımları olacak bazı rütbeler olduğu için anlaşılması kolay olsun diye

Askerlerle ilgili çko bi fikrim yok şimdiden yanlışlarım varsa özür dilerimm

HOŞÇA KALIN SKZ İLE KALIN:))