රඛිතට හිතාගන්න බෑ එයාට දැන් ටිකකට කලින් මොකක් වුණාද කියලා...හරියට එයාව ඒ ඇස් දෙක ඇතුළට ඇදිලා යනවා වගේ එයාට දැනුණෙ...අළු පාට ඇස් දෙකක් කියන්නෙ හරිම රෙයා දෙයක්...
තවමත් අළුපාට ඇස් වල කල්පනාවෙන් ඉඳපු නිසාම වෙන්නැති එයා හෙල්මට් එකත් අතේ තියාගෙන බයික් එකට නගින්නැතුව ඔහේ බලාගෙන ඉඳියෙ...
"උඹ මොන මගුලක් කරනවද පාර දිහා බලාගෙන!?ඕකේ හැඩ බල-බල ඉන්නැතුව දාගෙන නැගපං ඉක්මනට!!"
ගැස්සිලා ගිහින් කල්පනා ලෝකෙන් මිදුණු රඛිත කලබලෙන් හෙල්මට් එකත් දාගෙන ඉක්මනට බයික් එකට නැග්ගා...ඊළඟට පොකට් එකට අත යැව්වෙ කී එක ගන්න වුණත් කී එක මිසින්ග්!!
"අඩෝ උඹ කී එක ගත්තද?"
"උඹනෙ ඩ්‍රයිව් කරන්නෙ!!මම ඕක අරගෙන අහවල් එකක් කරන්නද!?"
ඕශිත රඛිතගෙ කන ළඟ බෙරිහන් දුන්නෙ නොරිස්සුමෙන්...එයත් තවම ඉන්නෙ ශොප් එක ඇතුළෙ වුණු සිදුවීම ගැන හිත හිතා...
රඛිතගෙ හැසිරීම ඕශිතටත් හරි පුදුමයක්!මොකද එයා දන්න රඛිත නම් කවදාවත් ඒ විදියට ගොඩින් ප්‍රශ්න විසඳගන්න කෙනෙක් නෙවෙයි!!අනිත් එක ඒ බෝයි වුණත් කිසිම ගේමක් නැතිව කිව්වනෙ 'මම පේ කරන්නම්' කියලා!!
"බැහැපන් ටිකක්!!"
රඛිත බහින්න කිව්වත් ඕශිත නිකමට වගේ රඛිතගෙ උරිස්සට උඩින් ඔළුව දාලා බැලුවා...
"ඌරෝ!!උඹ ඇස් කටේ දාගෙනද ඉන්නෙ කියපන්කො!?
අර මොකද්ද බලපන් තියෙන්නෙ!!බූරුවා!!"
ඕශිත දබරැඟිල්ල දික්කරලා පෙන්නුව දිහාවට රඛිත ඇස් අරගෙන ගියා...ඇත්තනේන්නන්!!කී එක බයික් එකේනෙ තිබිලා තියෙන්නේ...
එතනින් පස්සෙ එකදිගට ඕශිත මොනවදෝ අපබ්‍රංස වගයක් දෙඩෙව්වත් රඛිතට ගානක් නොවුණෙ එයා ඉස්සරහා ඉඳපු නිසා...බයික් එකේ යද්දි කතා කරන එක හරීම නිශ්ඵල වැඩක්!!
මොකද ඉස්සරහා ඉන්න එකා කියන ඒවා පිටිපස්සෙ එකාට පැහැදිලි නෑ...ඒ වගේම තමා පිටිස්සෙ එකා කියන ඒවා ඉස්සරහා ඉන්න එකාට පැහැදිලි නෑ...
රඛිත බයික් එක කෙලින්ම ඕශිතලගෙ ගේට් එකෙන් ඇතුළට දැම්මා...රඛිත අද ගෙදර නොයන්න තීරණය කරේ උදේ ගෙදරින් එළියට බහිනකොටමයි...
YOU ARE READING
අළු පාට ඇස් (ON HOLD)
Lãng mạn"උඹ හරි හැඩයි සුද්දා...මට උඹ ගැන මහා ලෝභකමක් දැනෙනවා..." © - Vindy_Jade🐾
