Αγάπησε με, αν μπορείς

Δύσκολη μέρα

Ο ήλιος μόλις άρχισε να ανατέλλει και κάθε σκέψη και ανησυχία που είχα τις τελευταίες μέρες εξαφανίστηκε, όπως το φεγγάρι

Ήρθαμε στην Ρόδο, γιατί εδώ θα γίνει ο γάμος και μένουμε στο σπίτι της γιαγιάς μας

Καθόμουν στο μπαλκόνι όπου είχε την καλύτερη θέα στο σπίτι. Έβλεπε στην θάλασσα και στα πολλά λουλούδια που ήταν φυτευμένα στον κήπο μας

Από μικρή, οποτε ερχόμασταν στην Ρόδο στην γιαγιά Ελένη, ξυπνούσα πολυ νωρίς μόνο και μόνο για να δω την ανατολή. Την θωρούσα ξεχωριστή καθώς την δύση ο περισσότερος κόσμος είχε την ευκαιρία να την δει. Την Ανατολή όμως μπορούσαν να την δουν μόνο όσοι πραγματικά ήθελαν. Ή όσοι ξυπνούσαν αναγκαστικά για την δουλειά τους. Βέβαια το προσπερνούσα αυτήν την εκδοχή για να μην μου χαλάσει την ιδέα που είχα στο μυαλό μου

Τα πουλιά κελαηδουσαν όπως ακριβώς τα περιγράφουν τα παραμύθια, τραγουδιστά. Οι ήχοι της θάλασσας καθως έσκαγε το κύμα στην αμμουδιά ήταν μελωδία στα αυτιά μου, το τοπίο έμοιαζε με παράδεισο, το δροσερό αεράκι που χτύπαγε το πρόσωπο μου και έμπλεκε τα μαλλιά μου ήταν αυτό που μου υπενθύμιζε ότι όλο αυτό είναι πραγματικό. Ότι δεν βρίσκομαι σε κάποια αυλή του παραδείσου αλλά στην πραγματική ζωή που συχνά εμείς οι άνθρωποι παραμελούμε την ομορφιά της

Κάτι το οποίο έκανα και εγώ τα τελευταία χρόνια. Την λατρεύω την Αμερική μα είναι πολυ σκοτεινή, πολυ μηχανική, όλα κυλούν ρυθμικά, σαν ρομποτ. Τώρα καταλαβαίνω γιατί ο Τζακσον είναι έτσι

Προσπαθούσα να πάρω όση δύναμη μπορούσα από την μαγεία που μου πρόσφερε το τοπίο καθώς προβλεπόταν πολυ δύσκολη μέρα. Όχι μόνο σήμερα, αλλά και όλες οι υπόλοιπες μέρες που ακολουθούν μέχρι να επιστρέψουμε στην Αμερική

Ένιωσα τα χέρια του να με αγκαλιάζουν και το κεφάλι του να θάβεται στον λαιμό μου. Ακούμπησα τα χέρια μου πάνω στα δικά του και γύρισα το κεφάλι μου προς τα εκείνον

Το φως του ηλίου έπεφτε στα μάτια του και τα έκανε πιο έντονα και πιο λαμπερά. Αγκάλιαζε το πρόσωπο του τόσο όμορφα και τον έκανε να μοιάζει με κάποιον θεό ή κάποιον πρίγκιπα από τα παραμύθια

«Καλημέρα mi esposa» ειπε αγουροξυπνημένος και άφησε ένα φιλί στο μάγουλο μου

«Καλημέρα μωρο μου» απάντησα μα το μυαλό μου ήταν άδειο, δεν μπορούσα να σκεφτώ

Με γύρισε ώστε να κοιτάω εκείνον και αμέσως η θέα του παραδείσου μου έλλειψε. Μα εστίασα στα δικά του μάτια που ήταν ο προσωπικός μου παράδεισος