Bazen o gün aklıma geliyor. Sanki hiç yaşanmamış gibi olmasını diliyorum fakat o gün her rüyamda tekrar yaşandığında uyanıyorum. O evin içine kadar işlemiş olan o kan kokusu. Ayın üzerime vuran ışığı ve kaçmaya çalışsam da yakalanmam. İçime sinen o korku. Her bir kelimesi kafamda dönüyordu. ''Ya siz geberin ya da beni gebertin''. O zaman daha 6 yaşında küçük bir çocuktum. Annem ''sana bir şey olmaz sadece tetiğe bas tatlım''. O gece yaşananların kapanması için elimden gelen her şeyi yaptım. İsmimi değiştirdim, yaşadığım şehiri değiştirdim. Ne yazık ki anılarımı değiştiremedim. Annem daha sonrasında kendine onu daha çok seven bir adam buldu ve New York da yaşamaya başladık. Bazen babamı ben öldürdüm diyorum ama annem her zaman beni sustururdu. "Sakın bu sözleri bir daha söyleme dediğin şeyi sadece sen ve ben biliyoruz Madeline".Hayatım sürünmekle geçse de bu hayatı seviyordum. Her sana başka yerdeydik ve ilk defa sevdiğim biri vardı. Ondan ayrılmak istemiyordum ama gitmemize 4 aydan daha az bir süre kalmıştı. Ona bunu nasıl açıklayacağımı bilemediğim için susmayı tercih edip diğerleri gibi onu da unutulanlara kaldırmaktan başka çarem yoktu.
(+1 Mesajınız var)
-0 569 97 Yarın okulun maçı var eğer gelirsen çok memnun olurum.
Star...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Küçük Kaçamaklar
RomanceO aşılmaz duvarların arkasında idi. Sadece sesi vardı. Beni saran o vanilya kokusunu içime çekmek isterken onun daha adımı bile bilmediğini öğrenmek kadar acı bir duygu olamazdı bu hayatta benim için. Ben onu duyardım ama o beni duyamazdı. Çünkü o k...
