Hep insanlara karışmayı saçma bulmuşumdır çünkü bir başkasının yaptığı şey beni neden ilglilendirmeli ki? Yediği yemek, giydiği kıyafet, kulağına ne taktığı, kiminle seviştiği, kime ne dediği ve kimden hoşlandığı...
İnsanlık rezalet bir şeydi kimse kimseyi anlamıyor hep kendileri ne isterse o olsun istiyorudu. Dünya onların etrafında dönüyor sanıyorlardı. Acınası bir haldeydik ve eminim ki dünyanın her yerinde böyleydi.
Eşcinsel ilişki benim zamanımdada hep insanlarla batmıştı. 'Erkek erkekle, kız kız ile sevgili olamaz' algısı vardı. Bu saçma algı yüzünden intiharlar çoğalmış, zorbalıklar artmıştı. İnsanlar yolda bir erkeği bir erkekle el ele görünce deliriyordu. Bu yüzden hükümete kızamazdım iç savaş herşeyi berbat edebilirdi bu yüzden idam cezası gelmişti.
...
Tamam iğrenç bir hayatım yoktu ama babasız büyümek canımı fazla yakmıştı. Babam ben daha doğmadan annemi ihtiyaçları için kullanıp terk etmiş. Bu nedenle çok küçükken bile erkeklere ilgi duymuştum. İlk okulda erkekleri hep beni öpmesi için zorlar hatta para bile verirdim. Komik değil mi?
Ve 15 yaşımda bana baba sevgisini veren Lee Minho olmuştu. Yaşadığımız benzer durumlar bizi birbirimize itmişti ve ben bundan çok memnundum. Onu seviyor her dakika öpmek, ona şarkılar yazmak, onunla kalmak istiyordum. Ama bazı şeyler sonsuza dek süremez bunu hepimiz biliyoruz.
Ben Han Jisung, 14 Eylül 1980 yılında dünyaya geldim ve 23 Ağustos 2004'te asılarak hayatımı kaybediyorum...
X
"LÜTFEN YALVARIRIM BIRAKIN ONU SÖZ VERİYORUM AYRILACAĞIZ. LÜTFEN ONU ORADAN İNDİRİN!"
Han Jisung'u bu şekilde görmeye dayanamıyordu Minho. Biricik sevgilisi tabure üstünde boynunda bir ip ile orada göz yaşları ile çırpınıyordu. Elini uzatsa dokunacaktı ona ama olmuyordu işte sevgilisi elden gidiyordu.
Ağlamayı bırakmadan bağırmaya devam etti. Belki bir faydası olurdu belki karardan vazgeçerlerdi. Ama boş ümit gibi görünüyordu.
Yukarıda Jisung'un boynundaki ipi tutan adam konuşmaya başladı "Eşcinsel olanların hepsi idam edilecek! Ama siz akıllanmıyorsunuz! Umarım bu manzara size ders olur!"
Eşcinsel ilişki karşıtı insanlar çığlık çığlığa bağırarak taburedeki oğlana küfürler ediyorlardı.
"Evet Han Jisung söylemek istediğin son birşey var mı"
Jisung başını yerden kaldırarak ağlamaktan şişmiş gözleri ile Minhoy'a baktı.
"Bana baba sevgisinden ötede olan bu duyguyu yaşattığın için teşekkür ederim Lee Minho"
Buruk bir gülümseme ile oğlana baktı Han Jisung, gözünden akan yaş yavaşça yere düştü
"Jisungie lütfen... gitmesen olur mu..."
Oğlanın sesi yalvarırcasına çıkıyordu
"Beni unutma olur mu sevgilim ruhum her daim seninle olsun"
Oğlan yeniden buruk şekilde gülümsedi ve adamlara hazır olduğunu kafası ile işater etti
"YAPMAYIN LÜTFEN ONU BENDEN ALMAYIN"
Jisung'un altındaki tabure yavaşça itildi. Halattaki oğlan çırpınıyordu ile yaramasa bile
Minho bu görüntüleri izlemeye dayanamıyordu hâlâ sanki bir geri dönüş yolu varmış gibi bağırıyordu
Sonunda Jisung çırpınmayı bıraktı suratı nefessizlikten solmuştu ve ese hafif rüzgar aşağıya eğik başındaki saçlarını uyuşturuyordu.
Jisung için zaman durmuştu. Jisung için yaşam durmuştu. Aynı zamanda Minho içinde durmuştu.
Minho dizlerinin üstüne düştü delirmiş gibi çığlık çığlığa bağırıyor kafasındaki saçları eliyle tutmuş bırakmıyordu. Etrafta Jisung'un ölümüne deli gibi sevinen halk küfürler etmeye devam ediyordu.
Minho en sonunda gözlerinin karardığını hissetti
Jisung için biten herşey o gün Minho içinde bitmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bana sövmeyin bunun olması lazımdı Bu arada bölüm kısa oldu affedin diğer bölümleri daha uzun yazmaya çalışıcam İyi gecelerrr🍓🫶🏻🎀
