Gdy Nasze Oczy Się Spotkały

8. Wycieczka po szkole

Gdy się obudziłam Edgara nie było. Zapewne jak spałam szedł na dół do kuchni. Nagle zauważyłam że byłam przykryta kocem Edgara. Słodkie. Wstałam i podeszłam do drzwi. Chciałam je otworzyć lecz nagle drzwi się gwałtownie otworzyły i przez nie do pokoju wbiegła Charlie.

- COLETTE WSTAWAJ! - nagle popatrzyła na podłoge na którą upadłam bo dostałam z dzwi w twarz - oj przepraszam Colette. Wstawaj bo za chwilę spóźnisz się do szkoły.
- Dobra.
- Boli?
- Nie. Tylko lekko krew cieknie.
- Oj naserio cię przepraszam. Choć do łazienki to ci opatrze to.

Nic nie powiedziałam tylko wstałam i udałam się z Charlie do łazienki. Po jakiś 5 minutach zeszłam na dół gdzie Lola robiła śniadanie a Edgar siedział na kanapie. Nie wiem dlaczego i kiedy ale porostu do niego podbiegłam i go przytuliłam. On nic z tym nie zrobił tylko oddał uścisk i mnie odsunął. Po chwili siedzenia w ciszy zaczął rozmowę.

- Sorki kotlet za zostawienie cię wczoraj.
- Spoko to nic.
- Czyli...wybaczasz mi?
- Tak ;3.

Edgar nic nie odpowiedział tylko lekko się uśmiechnął. Nagle zza kanapy przyszła Lola i położyła nam talerze z tostami na stole.

- Jedzcie dzieciaki i się szykujcie do szkoły.
- A to dzisiaj nie sobota?
- Nope, dzisiaj jest piątek. (Nwm czy już gdzieś mówiłam dni tygodnia bo nie mogę nic znaleść ale jak tak to przepraszam)
- Aha?

TIME SKIP PRZED SZKOŁĄ

Gdy wchodziliśmy do szkoły nikogo nie było. Poczkealiśmy do 8²⁰ i dalej nikogo nie było. Ani uczniów, ani personelu. Poprostu nikogo. Po jakiś kolejnych 10 minutach przyszli Mandy z Chesterem.

- Hej Mandy!
- O hej colette - Mandy rozglądnęła się w lewo i prawo - nikogo nie ma?
- Nikogo.
- Nawet personelu nie ma - wtrącił Edgar.
- Dziwne - dołączył się Chester - może skorzystamy z okazji i pozwiedzamy szkołe?
- W sumie czemu nie?
- mi pasuje.
- A ty Edgar? - Wszyscy popatrzyliśmy się na niego.
- Mogę iść.
- No to gdzie idziemy najpierw?
- JA WIEM JA WIEM! - krzyknął Chester - a jednak nie wiem.
- Ja wiem.
- Tak jak Chester?
*Mandy zignorowała Edgara i zaczęła mówić dalej* - możemy iść do kantorka pana od wf.
- I co w tym takiego ciekawego?
- To, że jest tam jeszcze jeden pokój. Jest on zamieszczony w podłodze pod materacami.
- Z kąd to wiesz?
- Raz mi i Janet kazali sprzątać kantorek przez 🍭wcale nie🍭 przypadkowe wyważenie dzwi od szatni damskiej. Gdy sprzątałyśmy podłoge coś wystawało spod materacy i gdy pociągnełyśmy je do góry były dzwi z których wystawała jakaś pomarańczowa szmatka.
- Pomarańczowa szmatka... Coś mi to mówi.
- EJ CZEKAJ - wybuchnął nagle Chester krzykiem - A PRZYPADKIEM AMBER KTÓRA ZAGINĘŁA TYDZIEŃ TEMU NIE NOSIŁA ZAWSZE PRZY SOBIE POMARAŃCZOWEJ SZMATKI?!
- Ej faktycznie.
- To co? Idziemy sprawdzić?
- Pytasz dzika czy sra w lesie?
- Ja tak. :>

Przez całą drogę do kantorka wszyscy czuliśmy jakby coś, a bardziej ktoś nas obserwował. Staraliśmy to ignorować lecz te przeczucie było coraz mocniejsze. Gdy dotarliśmy do kantorka jak najszybciej zamknęliśmy dzwi by nikt nie mógł wejść.

- Ej też mieliście uczucie że ktoś was obserwuje?
- Myślałam że tylko ja...
- Dobra nie myślmy o tym. Menda gadaj gdzie są te dzwi.
- Nie mów tak do niej! >:(
- Dobra Chester nie przesadzaj.

Mandy poszła na drugi koniec kantorku a my za nią. Odsunęła ona materace pod którymi faktycznie były dzwi.

- Zamknięte.
- I co teraz?
- Mandy? - zapytałam - masz wsuwki w włosach?
- Mam - powiedziała dziewczyna podając mi jedną do ręki.
- Dzięki.

Włożyłam wsuwkę do dziurki do klucza i zaczęłam otwierać drzwi.

- Udało się! No to co, wchodzimy?

Nic nie usłyszałam. Nagle poczułam jak coś lub ktoś szybkim ruchem spychnął mnie na dół. Wtedy straciłam przytomność.

-------------------------------------------------------
575 słów

Jakby ktoś pytał z kąd pomysł na taki rodział to poprostu zaczęłam grać w taką jedną grę kryminalistyczną i tam było że gdy główny bohater otworzył jedne drzwi w podłodze to została tam spychnięta

A tak btw dostałam stresa bo przed chwilą usunęłam se przypadkiem wszystko od zapytania kotleta o wsówki do końca słowa przytomność (strzałki cofnięcia i przywrócenia są moimi bohaterami🙏😭)