Gece zar zor tutdugum, sahibini yalvarişla ikna etdiyim eve geldim.Telefonumu aldim o yakişiklini düşündüm,numaraya arayib armamak konusunda uzunca düşündüm.Sonra mesaj yazmaya karar verdim,mesajda şöyle yazmişdim :"Merhaba,nasilsiniz? Ben kafedeki güzellik"
Bu mesajdan sonra konuşumaya başladik ,sonra goruşmeye ,onunla birlikde olunca kendimi dünyanin en mutlu insani gibi hiss ediyordum. Artik 3ay olmuşdu sevgili olali hamile kalmişdim, bunu ona soyledigimde mutlu olucagini sanmişdim ama oyle olmadi ,bana bu çoçugu isdemediyini soyledi...Kurnaz ilk aşkim bana sadece gönül eylencesi oldugumu ,artik ne yaparsan yap o çoçugu aldir dedi ..Bu bana dokunmuşdu. O an gözümden gelen yaşlari durduyamiyodum çantami alib çikdim .Bogazda uzun zaman dolaşdim ,düşündüm .Hem okuyodum,hemde çalişiyodum çoçuga bakamazdim,ama ona da kiyamazdim((((
Sonunda doğurmaya karar verdim.bi kizim olmuşdu,adini umut koymuşdum belki bana umut olur diye ,öyle de oldu, Kizim bana umut olmuşdu, onu da yalniz büyütmüşdüm,hep yalnizdim zaten ...
Vote ve yorumlarinizi bekliyom
