Soul Mate | Taekook

2

"Taehyung!"

Sürekli bir ses duyuyordum.

Biri sürekli ismimi sayıklıyordu fakat nerden geldiği belirsizdi.

"Taehyung!"

Gittikçe sesler yaklaştı..

"Taehyung! Hadi ama uyan artık!"

En sonunda güç bela kendime gelebildim ve gözlerimi yavaşça araladım.

Gözlerimi açar açmaz onu gördüm.

Biricik sevgilimi, Jeon'umu...

"Sonunda! Nasıl bir uyku bu bir an gerçekten öldüğünü falan zannettim Taehyung!"

Söyledikleriyle hafifçe sırıttım ve hemen kaşlarımı çatarak yalancı trip moduna girdim.

"Aşkolsun jungkook! Ne yani sen bana ayı falan mı demeye çalışıyorsun??? Olmadı bir de kış uykundan uyanmışsın de!"

"Bebeğim evet tamam aşk olsun da öyle birşey demedim ki ben ya sen niye hemen tripleniyorsun? Nazlı bebek seni"

"Nazlı? Bebek? Ha yani hem nazlıyım çekilmezim, hemde bebek gibi davranıyorum bunu mu demeye çalışıyorsun?? Git jungkook tripli ve büyümemiş bir bebeğin nazını çekmek zorunda değilsin!"

""Haydaa bebeğim ne oldu sana tripli moduna girmişsin gelmişler yine sana. Alo! Jungkook'tan nazlı olmayan gerçek sevgilisi Taehyung'a! Geri gelin lütfen! Beklemekteyim! Tamam!"

Dedikleriyle kahkahayı basmıştım. Şuan birbirimizin gözlerine bakarak gülümsüyorduk. Huzurluyduk. En önemliside beraberken mutluyduk.

Daha doğrusu ben öyle zannediyordum...

Gülüşlerimiz yavaştan solmaya başlarken jungkook'un gözlerine odaklanmıştım. Beni içine çekiyordu.

Birkaç dakika sonra yaşadığımız herşeyi onun gözünde görmeye başladım...

.

"Hah! Seni gerçekten sevdiğimi falan mı zannettin Taehyung! Bu kadar zavallı mısın? Unutma ki karşında yüzyılın deltası duruyor! Türün bile belli değil daha! Sen kimsin ben kimim! Denk bile değiliz!"

"Herşey senin o baban yüzünden! Senin baban bir katil! Senin baban benim ailemin katili Taehyung! Ailemin katilinin oğluna aşık olacağımı mı düşündün?! Komikmiş!"

"Senden de babandan da nefret ediyorum Taehyung!"

"Herşey intikam içindi! 13 yaşımdan beri bu anı bekliyorum ben! Baban ailemi öldürdü ben de onu en değerlisinden, bir tanecik oğlundan vurdum ve ailemin intikamını aldım!"

Ve daha sayamadığım bir sürü bağırışlar, kahkaha sesleri, cam kırılmaları, hıçkırıklar ve gözyaşları...

...

"Hayır.. Hayır Jeon, HAYIR!!"

2 gündür olduğu gibi yine kabuslarla hıçkırarak uyanmıştım. Herşey çok gerçekciydi.

Kabustu, gerçekciydi ama gerçekti...

Gözyaşlarım hala benden izinsiz süzülürken yavaşça kalktım yatağımdan. Saat 06.10'du. Ne güzel, her gün aynı saatlerde kabuslarla uyanır olmuştum şu 2 günde...

Gördüğüm kabusun hala etkisindeyken yavaşça banyoya doğru ilerledim. Saat 8'de şirkette olmalıydım. Hızlıca bir duş aldım. Soğuk su bana birazda olsa iyi gelmişti. Aşağıya inip kendimce bi kaç şey atıştırırken telefonum çalmaya başladı. Arayan jimindi..