ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്നു ഡ്യൂട്ടി കഴിഞ്ഞിറങ്ങുന്ന കാതെറിനിൽ തന്നെയായിരുന്നു മാർകോയുടെ കണ്ണുകൾ... പാർക്കിംഗ് ഏരിയയിൽ തന്നെ ആരുടേയും ശ്രെദ്ധ അധികം കിട്ടാത്ത ഏരിയയിൽ വണ്ടി പാർക്ക്‌ ചെയ്തു, അതിനുള്ളിൽ നിന്നും അവളെ വീക്ഷിക്കുകയായിരുന്നു അവൻ....
കാതീറിന് എന്നാൽ ഇതൊന്നും അറിയുന്നതേയുണ്ടായിരുന്നില്ല... വളരെ റഷ് ആയിട്ടുള്ള ഡ്യൂട്ടി ഹോഴ്സ് ആയിരുന്നു.. അതുപോലെ തന്നെ ഒരു റോസ്സൈ ആയിട്ടുള്ള കുടിക്കാഴ്ചയും അവൾ നന്നെ തളർന്നിരുന്നു...
കാറിലേക്കു കയറി, ഹാൻഡ്‌ബാഗ് co-passenger സീറ്റിലേക്ക് വെച്ചശേഷം അവൾ കാർ സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്തു.. മുന്നോട്ടു നീങ്ങി..
മാർക്കോ : ഫോളോ her....
അവൻ ആക്ഞാപിച്ചു, എന്നാൽ മുമ്പിലിരുന്ന ഡ്രൈവർ ചെറുതായൊന്നു മടിച്ചു, ചെറിയൊരു ഭയത്തോടെ അവനെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി..
മാർക്കോ : വാട്ട്‌...??
ഡ്രൈവർ : സിറിനെയും കൂട്ടി വേഗം മനസ്ഷനിലേക്കു എത്താൻ നിർദേശമുണ്ട്...
മാർക്കോ അവന്റെ ഒരു പിരികം പൊക്കി, ചോദ്യഭാവത്തിൽ അയാളെ നോക്കി..
ഡ്രൈവർ : ജോവന്നോ...
മാർക്കോ : Fine... Lets go...
മനസ്സിലാ മനസോടെ, എന്നാൽ ശബ്ദത്തിൽ തികച്ചും താല്പര്യമില്ലായിമ പ്രകടിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് തന്നെ അവൻ മറുപടി നൽകി...
കാതറിന്റെ കാർ പാർക്കിംഗ് ഏരിയ വിട്ടുപോകും വരെ അവന്റെ കണ്ണുകൾ അവളിൽ തന്നെയായിരുന്നു.......
സമയം ഏകദേശം രാത്രി ഒരു മണിയോട് അടുത്തുകാണും... ഇറ്റലിലൂടെ സർവവും എന്നും തോന്നിക്കും വിധം തിളങ്ങി നിൽക്കുകയാണ് ഈ രാത്രിയിൽ റോസ്സൈ മാൻഷൻ.....
എത്രയോ നാളുകൾക്കു മുമ്പു ഇതുവെറുമൊരു തരിശ് ഭൂമി മാത്രമായിരുന്നു... എന്നാൽ പലരും ഇതിനെ സ്വന്തമാക്കാൻ ജീവൻ അവരെ ത്യാഗം ചെയ്യാൻ തയാറായിരുന്നു.. ചെയ്തിട്ടുമുണ്ട്....
ഈ തരിശ് ഭൂമിയിൽ ഉള്ള വിലമധിക്കാനാവാത്ത സമ്പത് സ്വന്തമാക്കുക എന്നാ ലക്ഷ്യം മാത്രംമായിരുന്നു എല്ലാവർക്കും..... എല്ലാത്തിന്റെയും അവസാനം റോസ്സൈ ഫാമിലി ഇതു അവരുടെ സ്വന്തമാക്കി..... മാറ്റാരുടെയും ദൃഷ്തി ഇതിൽ പതിക്കാതിരിക്കാൻ അവർ അവിടെ താമസവും ആരംഭിച്ചു....
