Hoofdstuk 5

23 0 0
                                    

Na de wedstrijd hebben we vrije tijd tot het eten. Ik fris me op en plof dan neer op mijn bed. Ik denk na over wat er deze dag allemaal gebeurd is. Matthy die ik heb ontmoet, de strenge directrice, de lieve juffrouw maar ook die vervelende gasten die je er altijd bij heb zitten. Ik ben nou eenmaal nieuw dus logisch dat ze mij pakken. Het is niet leuk, maar ze willen altijd de nieuwelingen testen. Ik besluit om het gebouw te verkennen aangezien ik op een meisjes afdeling ben en ik ook wel benieuwd ben naar waar de jongensafdeling is, en wat er natuurlijk allemaal nog meer in dit pand te doen is.

Ik zeg tegen Amber dat ik even het terrein aan het verkennen ben en loop de deur uit. 'Doe je ding meid' hoor ik Amber nog zeggen. Ik sta weer in de grote binnenplaats en loop nog een grote kamer in. Er staat een bank met tv, een pouletafel en een eettafel. Dus hier moet ik straks zijn om te eten. Ik denk dat dit een grote chillkamer voor in de pauzes is. Aan deze kamer is aan de rechterkant ook een keuken bevestigd. Hier wordt ons eten elke avond klaargemaakt. In de keuken bekijk ik het menu van de dag en ik zie dat we een lekkere soep met pasta carbonara krijgen. Dat is nog niet zo erg. Naast het menu hangt nog een soort rooster. Hier staat welke mensen moeten afwassen en vegen. Helaas zie ik ook dat de directrice mij gelijk vandaag al op het rooster heeft gezet om af te wassen. Super zeg! Ik ga de keuken weer uit en loop richting de klaslokalen. Ik kom langs allemaal kleine kamers waar dingen in worden opgeslagen. Na de klaslokalen ben ik eindelijk waar ik wil zijn. Tenminste dat denk ik, want dit zijn precies dezelfde hallen met kamers als bij de meisjes. Eigenlijk mag ik hier niet zijn maar stiekem wil ik Matthy zien. Ik blijf heel even achter een muurtje staan om te kijken of hij naar buiten komt, maar na 10 minuten besluit ik om terug te gaan. Het heeft geen zin meer.

Ik loop weer dezelfde route terug als ik opeens hardhandig word beetgepakt. Ik probeer om hulp te roepen maar iemand houd een hand voor mijn mond. Ik kan niet zien wie het is want deze persoon heeft me van achter beet, maar ik heb wel zo'n vermoeden wie het zijn. Ik word meegesleurd richting de opslagkamers en in één van de kamers geduwd. Ik word op de grond geduwd en vastgebonden aan mijn enkels en handen. Ook wordt er tape over mijn mond heen geplakt en dan kan ik eindelijk zien wie het zijn. En inderdaad, het zijn dezelfde jongens die mij al de hele dag proberen te pesten. Ze verlaten het hok en ik hoor de deur op slot gaan. Ik probeer los te komen maar het lukt niet. Schreeuwen helpt ook niet dus ik blijf zoeken naar een oplossing.

Gestuurd naar een internaatWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu