Umudun Bittiği Yer.

okul

Uyandım hızlıca üzerimi değiştirdim. Okula gitmek için yola koyuldum . Durakta otobüs bekliyorum yanımda işe gitmek için, okula gitmek için bekleyenler bazıları da arabaların yavasladığını görünce yanlarına koşarak mendil satan çocuklar. Hayat garipti ve hiç kimse boş durmuyordu..
Otobüs geldi bindim tıklım tıklım iğne atsan yere düşmez. 20 dakikalık yolum var ve sıcaktan bunalmış durumdaydım. Ohh sonun da indim. Üniversitenin bahçesinde bekleyip etrafıma bakındım "ne yapacağım şimdi içeride beni neler bekliyor nasıl insanlar var " diye söylendim titrek adımlarla ilerlemeye başladım . Korkmadan başım dik yürümem lazımdı ama sanırım ilk gün heyecanı.
Bi selamla başlayabilirim
" merhaba "
" merhabaa ?"
" Ben Nihal, okulun yeni öğrencisiyim acaba tiyatro sınıfı nerede yardımcı olabilir misiniz ? " diye giriştim konuya
"Düz gidin Soldan 4. Kapı "
İnsan biraz sıcak kanlı olur bu ne ya . Acaba bunların hepsi mi böyle ?
Neyse sınıfa girdim . Girdim girmesine de ağzım açık kaldı kocaman bir salon ve sahne. Hayallerimin de ötesindeydi bu sınıf. "Merhaba arkadaşlar" diyip oturdum yerime, sanırım takılmamıştım. Neden hepsi bu kadar havalı olmak zorunda ki. Amaan neyse beni ilgilendiren kısım o değil hayallerime kavuşmuş olmam. Sonunda istediğim bölümde ve istediğim okuldaydım bundan büyük mutluluk olabilirmiydi ?
Evet hoca tiyatroyla ilgili bir şeyler anlatıyor taktikler veriyor. Ama ilgimi yalnızca sınıfın en köşesinde tek başına oturmuş kulaklık kullağında bir şeyler dinleyen kız çekiyordu. Neden o kadar uzakta ve yalnızdı oda benim gibi yenimiydi acaba. Ders arasında yanına gittim
"Merhaba ben Nihal, tanışabilir miyiz ?
"Tanışabiliriz demeden tanıttın zaten kendini, Aslı bende"
Laf mı sokmuştu anlamadım neyse.
" memnun oldum Aslı, sakıncası yoksa bir şey sorabilir miyim ? "
"Dinliyorum"
"Neden dersten kopmuş bir şekilde herkesten uzak ve yalnız otııruyorsun ?"
" Söylesemde anlamazsın toz pembe hayatın için de yaşıyorsunuz çünkü, boşver benide keyfine bakmaya git şimdi beni yalnız bırak tekrar."
Neden böyle bir şey söylemişti, gitmek istemiyordum ama bakışları gerçekten korkutucuydu şimdilik gitmek en iyisiydi.
"Peki, şimdi gidiyorum ama dinlemek için tekrar gelicem " dedin ve uzaklaştım.
Kantine geçtim burda da herkes kendi halindeydi gülenler yalnız kalmayı tercih edenler Asosyal manyakları. Hepsi buraya toplanmıştı. Boş bir yer bulup oturdum ve boş boş etrafı incelemeye baktım herkes bir şeylerle uğraşıyordu bende onları izlemekle yetiniyordum.
Sonra yanıma birinin geldiğini farkettim
"Yalnız oturmaktan sıkılmış olmalısın ben Mert oturabilir miyim?"
Otur demeden oturdu bile.
"Keşke hiç izin almasaydın"
" Yenisin galiba ve burda olup bitenleri izlemeye çalışıyorsun sanırım"
"Evet öyle yapıyorum, henüz kimseyle tanışamadım ve bu gidişlede tanışacağımı sanmıyorum herkes kendisiyle ilgileniyor."
" Burası böyle herkes tek takılmayı sever. Bi yandan da tek takılmak yalnız kalmak iyi aslında Neden biliyor musun ? Kimse kimsenin arkasından iş çeviremiyo."
" olsun insan yinede sıkılır yalnızlıktan" dedim, ders saatimin geldiğini farkettim kalktım masadan ve sınıfıma doğru ilerledim.
Henüz bir şey yapmamıştım ama çok yorulmuştum yeni yüzler görmek bile yoruyormuş insanı, bi an önce eve gidip yatasım var. 45 dakikalık ders, neden 45 dakika ona anlam veremiyorum zaten neyse sonuna geldik. Ders bitti sonunda eve gidicektim durağa doğru ilerledim beklerken Aslıyı gördüm ve seslendim

"Aslııı ?"
" yine mi sen?"
"Farkındaysan aynı okuldayız ve aynı sınıftayız tabiki yine ben"
"Ne istiyorsun?"
" Yalnızlığını paylaşmanı ve anlatıcaklarını dinlemeyi."
" Kurtuluş yok Sanırım senden, bi gün anlatırım ama bugün değil, şimdi izin verirsen evime gideceğim" dedi ve gitti.
Benim de otobüsüm gelmişti bindim bende. Anahtarlarımı çıkartırken bizim delikanlı yine çöp döküyordu çok hamarat olsa gerek .
"Oo hoş geldiniz bayan, sizide hep çöp dökerken karşılıyorum idare edin artık" dediiii.
" çok yorgunum sana bulaşacak halim yok. " diyip odama çekildim.
Biraz kitap okuyup nette takıldım daha fazla dayanamayıp yattım.