Gdzie Tupta Tupcio? Nocne Przygody Jeża

8 0 0

przez _to_tylko_marzenia_

autorstwa @_to_tylko_marzenia_

W pięknym, zielonym lesie, gdzie drzewa sięgają nieba, a strumienie szumią cicho, mieszkał mały, uroczy jeżyk o imieniu Tupcio. Tupcio był znany w lesie ze swojego ciekawskiego charakteru i chęci do wędrówek po najdalszych zakątkach lasu.

Każdego wieczoru, gdy słońce zaczynało zachodzić, Tupcio opuszczał swoją małą norę ukrytą pod korzeniami starego dębu i wyruszał na swoje nocne wyprawy. Inne zwierzęta często zastanawiały się, dokąd prowadzą ścieżki, którymi tupta Tupcio.

Pewnej nocy, kiedy księżyc świecił jasno na niebie, mała myszka o imieniu Milusia zauważyła Tupcia przygotowującego się do kolejnej wędrówki. "Cześć Tupcio!" zawołała. "Dokąd tuptasz co noc?"

Tupcio uśmiechnął się tajemniczo. "Milusiu, tuptam w miejsca pełne tajemnic i przygód. Chcesz się przyłączyć i zobaczyć?"

Milusia była zachwycona i zgodziła się bez wahania. Razem ruszyli przez las, idąc ścieżkami, które tylko Tupcio znał. Najpierw doszli do polany pełnej świetlików, które tańczyły w powietrzu, tworząc magiczne świetliste wzory. Milusia nigdy wcześniej nie widziała czegoś tak pięknego.

"Tupcio, to niesamowite! Jak znalazłeś to miejsce?" zapytała z zachwytem.

"To jedno z moich ulubionych miejsc," odpowiedział Tupcio. "Świetliki zawsze mnie prowadzą na dobrej drodze."

Ruszyli dalej, mijając strumień, w którym odbijały się gwiazdy. W pewnym momencie dotarli do starego, opuszczonego młyńskiego koła, które stało pośrodku lasu. "To tutaj," powiedział Tupcio, "słyszałem, że w tym miejscu mieszka duch lasu. Chcesz go poznać?"

Milusia była jednocześnie zaintrygowana i trochę przestraszona. Ale wiedziała, że z Tupciem jest bezpieczna. Nagle zza młyńskiego koła wyszedł stareńki borsuk, który uśmiechnął się przyjaźnie. "Witaj, Tupciu. Widzę, że przyprowadziłeś gościa."

"Borsuku Borysie, to moja przyjaciółka Milusia. Chcieliśmy poznać tajemnice lasu."

Borys uśmiechnął się jeszcze szerzej. "Chodźcie, pokażę wam coś niezwykłego." Poprowadził ich do małej polany, gdzie rosły najpiękniejsze, srebrzyste kwiaty. "Te kwiaty kwitną tylko w świetle księżyca," wyjaśnił Borys. "Są symbolem naszej leśnej magii."

Milusia była zachwycona. "Nigdy nie widziałam czegoś tak pięknego. Dziękuję, Tupciu, że mnie tu zabrałeś."

W drodze powrotnej Tupcio i Milusia napotkali jeszcze wiele innych niesamowitych miejsc – drzewo, które śpiewało cichą melodię, kamień, który opowiadał historie, i jezioro, które odbijało sny.

Kiedy wrócili do norki Tupcia, Milusia była pełna wrażeń. "Dziękuję, Tupciu. Teraz rozumiem, dokąd tuptasz każdej nocy. To była najwspanialsza przygoda w moim życiu."

Tupcio uśmiechnął się ciepło. "Zawsze możesz do mnie dołączyć, Milusiu. Las pełen jest tajemnic, które czekają na odkrycie."

Od tego dnia Milusia często dołączała do Tupcia na jego nocnych wędrówkach, a inne zwierzęta z zazdrością słuchały ich opowieści o tajemniczych miejscach, które odkryli. Tupcio stał się jeszcze bardziej cenionym mieszkańcem lasu, bo nie tylko sam cieszył się przygodami, ale także dzielił je z innymi, pokazując im magię lasu i ucząc, że każda noc może być pełna cudów.

I tak, w pięknym, zielonym lesie, gdzie drzewa sięgają nieba, a strumienie szumią cicho, mały jeżyk Tupcio tuptał każdego wieczoru, odkrywając coraz to nowe tajemnice i ciesząc się każdą chwilą spędzoną w towarzystwie przyjaciół.