Heaven's Cloud

25

Ever since Jenna came, everything shifted. Hindi na ako lumalabas ng kwarto sa umaga para uminom ng kapeng ginawa para sakin ni Sundrick nang madatnan ko sila na magkasamang magkayakap sa kusina. May mga oras na pinapadalhan niya ako ng kape pero ako na ang tumanggi.

My mornings became frigid, my coffees became bland. I feel like everything became insipid.

Noon, ako ang kayakap, kausap, tinitimplahan ng kape, iniluluto ng agahan at ginigising niya pero ngayon, siya na ang pumalit.

I sighed in melancholy. Si Jenna naman talaga ang original, hindi ako. Ako muna ang nasa pwesto niya habang malayo siya. Since andito na siJenna, kukunin na niya kung ano ang nararapat sakanya.

Minsan ko na lang pinapansin si Sundrick at lumalayo sakanya kapag nandiyan ang babaeng nililigawan niya.

May mga oras na gusto akong kausapin ni Sundrick pero ako na ang umiwas at lumayo. Buti na lang ay andito palagi si Kuya Jake sa tabi ko para itaboy siya papalayo sakin.

Hindi na rin ako natutulog sa tabi ni Sundrick. Nagpalitan na kami ni Kuya Mikael kaya si Kuya Jake na ang palaging katabi ko.

Within those weeks, ganun lang ang naging routine ko. Humahanap na rin ako ng time na hindi ko makasama si Sundrick sa iisang lugar.

And within those weeks, pain is what I always bring in my chest. Pinipilit ko sa sarili na masaya ako kahit minsan trinatraydor ako ng katawan ko.

"Ikaw pala si Sunny. Kinukwento ka ni Sundrick sa akin." I was so sleepy when I woke up early that I completely forgot Sundrick and Jenna would be in the kitchen doing their morning routine together. I want to step back but I can't. I'm already here.

"Jenna Harrison nga pala." pakilala niya. She stretched out her hand, and I almost hesitated to accept it.

Huwag ka muna maging bitter, Sunny.

"Sundrick is courting you," I said, trying not to sound spiteful.

"Yeah, ako nga. Speaking of courted, may plano na akong sagutin si Sundrick. May alam ka ba na mga bagay na gusto ni Sundrick?" I smiled forcely, feeling the bitterness in me goes stronger.

"Uhmm. I don't know him that much.." Sabi ko. Tinignan ko lang ang tasang may laman na kape. After a week of avoiding them, this was the first time that Sundrick served me with a coffee he made.

"Oh right. Kakilala niyo lang pala sa isa't isa. Alam mo ba na ikaw ang topic namin palagi ni Sundrick?" hindi ako makapagsalita. Hindi ko alam na ako pala ang pinag-uusapan nilang dalawa.

"Hindi naman sa ayaw ko pero ang cute kasi ng interactions niyo base sa mga kinukwento ni Sundrick sakin. Mukha talaga kayong magkapatid."

"Really?" hindi ko makapaniwalang tanong ko. Talaga bang hindi siya naiinis kapag ako ang topic nila? Kung ako iyun, naiinis na ako.

"Oo, sabi nga ni Sundrick sakin, tinuring ka niyang kapatid dahil ang cute mo masyado."

Damn it! All this time, Sundrick has been treating me like his little brother? The realization hit me like a cold splash of water. I had been holding onto hope for something more between us, only to discover he saw me in a completely different light.

This thought churned in my stomach, mixing with the pain and confusion that had been simmering beneath the surface. I felt a wave of frustration and disappointment as I tried to reconcile this new understanding with my previous hopes.