2.Bölüm

8 2 0
                                    

Şarkı: Duman- Köprüaltı

Alarm'ın çalmasıyla uykumdan uyandım bu gün sanırım bir az erken kalkmıştım kalkıp hemen duşa girdim. Son olarak dişlerimi fırçalıyıp çıktığımda Derya uyanmış mutfakta oturuyordu gülümseyip "Günaydın" dedim aynı şekilde o da gülümseyip "Günaydın" dün sweatshirt"ü gördüğünde kimin olduğunu sormuştu bense bir arkadaşımın yarın zaten kendisine vereceğim demiştim inanmadığını biliyordum ama yapıcak bir şey yoktu arkadan Elifin sesini duydum "Günaydın" dedi "n" harfini uzatarak Deryayla ben birlikte günaydın dedik ve masaya oturduk bu gün nedense sessiz yapmıştık kahvaltımızı son olarak masayı toplayıp odama geçtim saçlarımı kurutup üzerime siyah bol pantolon ve beyaz tişört giymiştim saçlarımı sık at kuyruğu yapmştım makyaj olarakta rimel ve gloss sürmüştüm odadan çıktığımda Derya ve Elif beni bekliyordu Derya mavi pantolon ve yine benim gibi beyaz tişört giymişti saçlarınıda örmüştü makyaj olarakta sadece Rimel sürmüştü Elif siyah bol pantolon ve siyah üzeri desenli tişört giymişti saçlarını serbest bırakmıştı makyaj olarakta rimel ve gloss sürmüştü ayakkabılarımızı giyip hemen çıktık bu gün Elif arabayla gitmek istediği için Deryanın arabasına bindik.

                                                                     ***

Zil çalmıştı Derya ve Elifle kantine inmiştik bu gün baya sıra vardı sonunda sıra bana gelmişti tabağıma bir kaç tane bir şey koydum salataya doğru ilerlediyimde birisine çarptım başımı kaldırıp baktığımda bu Yiğitti "Özür  dilerim" dedim gülümseyip "Ödeştik" dedi gülümsedim tabağımı alıp masaya doğru ilerledim Elif çoktan masada kendi yerini kapmıştı hemen Elifin yanına oturdum bu zaman Derya söylene söylene benim yanıma oturdu sıranın neden bu kadar olduğu hakkında şikayetleniyordu Elifle küçük kahkaha attık. "Kızlar ben bugün erken çıkıcağım biriyle görüşmem lazım o yüzden eve gidip üzerimi değiştiriceğim" Deryayla kısa bir an bakışıp sırıttık "Kimmiş o görüşüceğin kişi?" dedi Derya "Eve gelince söylerim" Elif dedi ve masadan hızla kalktı biliyordu ki birazda  üzerine gitseydik söylemek zorunda kalırdı o yüzden resmen bizden kaçmıştı.Elif gtittikten 10 dakika sonra bizde masadan kalktık . Son ders Matematkti matematikten nefret ediyordum ama işte girmek zorundaydım.

                                                                                             ***

Sonunda ders bitmişti Derya eve gitmişti bense kütüphünedeydim başımı kalddırıp   telefona baktığımda  2 saattir test çözüyordum telefonumu kapatıp kalkıcakken Derya aradı açar açmaz "Nerdesin Yeliz" "Kütüphanedeyim çıkıyorum" " Tamam çabuk ol annen geldi seni soruyor" "Tamam geliyorum" dedim ve telefonu kapattım çıkışa doğru ilerledim nerdeyse unutuyordum kütüphaneden yeni bir kitap almalıydım hemen geri dönüp raflara baktım sonunda istediğim kitabı bulmuştum arkamdan birisi " Ne okuyorsun?" dedi arkamı döndüğümde yine Yiğiti görmüştüm gülümseyip " Victor Hugo: Bir idam mahkumunun son günü" "Güzel çok iyi kitap öneriyorum" "Evet zaten Victor Hugo"nun tüm kitapları çok iyi" "Aynen Sefiller kitapını okudun mu okuduğum en  iyi  kitap ola bilirdi " " Evet okudum çok iyiydi" ikimizde gülümsedik "Neyse artık gitmem lazım bizimkiler beni bekliyodur şimdi hoşçakal" dedim "Hoşçakal" dedi ve son kez gözlerimin içine bakıp gülümsedi. Yanından geçip gittim.

Kapıdan içeri girdiğimde annem beni sıkı şekilde sarıldı "Çok özlemişim seni" dedi annem gülümseyerek "Bende anne" dedim ve gülümsedim salona girdiğimde Elif benden önce gelmiş kulağında kulaklıkla telefona bakıyordu Derya ise mutfakta yemek yiyordu hemen kendimi odaya attım üzerimi değişip kendimi yatağa bıraktım kitaplığımdan bir tane kitap  alıp kaldığım yerden devam ettim.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Sep 07 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

bir sweatshirt meselesiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin