(Unicode)
New York မြို့၏ ညနက်သန်းခေါင်ယံချိန်၊ ကားအဖြူရောင်တစ်စီး BMWကစင်္ကြံ လူသွားလမ်းဘေးမှာ
ထိုးရပ်ပြီး ကားထဲ၌ ကားမောင်းလာတဲ့သူနှင့် ကားစီးနှင်းလာတဲ့ အရှေ့ခန်းကသူတို့ စကားများရန်ဖြစ်နေကြသည်။နှစ်ယောက်စလုံးအသံတွေက ဒေါသထွက်သံတွေဖြင့်ကားထဲမှာပျံ့နှံလေသည်။
"Hyung လွန်တတည့်လွန်လာပြီ"
"မင်းဘာပြဿနာတွေ၊ထပ်ရှာချင်နေရတာလည်း?"
"HYUNG ဘာလို့လည်း။အမြဲအဲ့လိုပဲပြောနေတာ၊ဟိုတစ်ယောက်ကျတော့အချိန်တွေပေး။စေ့စပ်တဲ့သူနှင့် ကျတော့အကုန်အချိန်ပေးနိုင်တယ်ပေါ့၊အချိန်ကိုခင်ဗျားကဘာလည်းခင်ဗျားကြီးကျူပ်ကိုကစားနေတာလား။ကျူပ်ကို ခြောက်နှစ်ကျော်လောက်တွဲခဲ့တာ ကစားဖို့လား?"
"ငါပြောရတာအာညောင်းတယ်။မိဘအလိုကျငါအချိန်ပေးပြီးသူနှင့်တွေ့နေရပါတယ်ဆိုမှ."
"ကျူပ်ကျလက်မခံပဲခင်ဗျား မိဘတွေကအဲ့ဟာမ Maria ကျလက်ခံနိုင်တယ်ပေါ့၊ ဘာလည်းကျူပ်က ယောင်္ကျားလေးဖြစ်ရုံသာမက ထူးဆန်းတဲ့ အရာတွေရှိနေလို့လား။ခင်ဗျားကြီး ကျူပ်ကို ကစားနေတာလား။"
ကားမောင်းတဲ့သူက ပိုဒေါသထွက်ကာ
"Jakeဆင်ဆင်ခြေခြေပြော၊ငါမိဘတွေကငါကောင်းအောင်စီစဉ်ပေးတာ၊သူတို့က Mariaနှင့် လက်ထပ်ရမယ် ဆိုငါကလက်ထပ်ရမှာ"
"ဖြန်း"ဟူသောအသံထွက်တဲ့အထိ Jakeတစ်ယောက် ထိုသူအားရပါးရ ရိုက်တည့်လေသည်။
"ကျူပ်ကဘာလည်း?ကစားစရာအရုပ်လား။ပြောတော့ ချစ်တယ်ဆို"
"Jake,ငါမင်းကိုချစ်တယ်သို့ပေမဲ့၊"
Jakeတစ်ယောက်ကတော့ငိုသံဖြင့် အော်ပြောပြီးရင်ဘတ်ကိုထုပြီး
"ကျွန်တော့်ကိုရင်နာစေမဲ့ စကားတွေပြောတာတွေ ရပ်စမ်းပါဗျာ။ကျူပ်ကိုကျတော့ ခင်ဗျားမိဘတွေက လက်ကိုမခံ။ချမ်းသာတဲ့သူတွေဆို လက်ခံမဲ့ပုံပဲ။ချမ်းသာသူအချင်းချင်းကိုပဲ ပေးစားချင်လက်ခံချင်ကြတဲ့ပုံပဲ။ကျူပ်လို ဥတစ်လုံးတစ်ကောင်ကြွက်ဆင်းရဲသားပြီးတော့ ကျူပ်ကထူးဆန်းတဲ့ကောင် ဟုတ်လို့ လက်မခံတာပေါ့။ဟုတ်လား။"
