🤚Chapter 73
အန်းနဉ်နှင့် ဝမ်ယွီတို့ ပြန်အဆင်ပြေသွားကြသော်လည်း ချန်းဟောင်နှင့် ပိုင်လုတို့ဘက်တွင် တစ်ခုခုမှားနေပြီဟု ခံစားရသည်။
စားသောက်နေစဉ် ပိုင်လုက ရုတ်တရက် ပြောလာသည်။
“အန်းနဉ် နင့်ဖုန်းကို ကြည့်လို့ရမလား...”
ချန်းဟောင်က မျက်နှာကို တစ်ဖက်သို့ လွှဲလိုက်သည်။
အန်းနဉ်က ပဟေဠိဖြစ်နေသော်လည်း ဖုန်းကိုထုတ်ပေးလိုက်သည်။
ပိုင်လုက ဖုန်းကိုတချက်ကြည့်ကာ အကြီးအကျယ်စိတ်ပျက်သွားပြီး မနေနိုင်ဘဲ ညည်းတွားလိုက်သည်။
“ဖုန်းက စုတ်နေပြီကို ဘာလို့ဆက်သုံးနေသေးတာလဲ...”
စကားအဆုံးတွင် ဝမ်ယွီအား မကျေနပ်သည့် အကြည့်နှင့် ကြည့်လိုက်သည်။
ဝမ်ယွီက မျက်ခုံးပင့်ကာ အေးစက်စွာ ပြန်ကြည့်လေသည်။
ပိုင်လုက ချန်းဟောင်၏ ရည်းစားဖြစ်သဖြင့် သူတို့အချင်းချင်း ရင်းနှီးသည်ဟု ဆိုရမည်။ သူမက ဝမ်ယွီနှင့် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး စကားစမြည်ပြောဖူးသော်လည်း ထိုအကြည့်က သူမကျောရိုးတစ်လျှောက် အေးစက်လာစေသည်။
ထိုနေရာတွင် မုန့်ရှင်းယွီလည်း ရှိနေခဲ့ရာ သူမက ပိုင်လုကို တင်းမာသည့်အကြည့်ဖြင့် ကြည့်နေခဲ့သည်။
ချန်းဟောင်ကမူ ဘာမှမမြင်လိုက်ဟန်ဆောင်ကာ တစ်ဖက်သို့သာ မျက်နှာလွှဲနေသည်။
အန်းနဉ်က စိတ်ရှုပ်သွားကာ ဖုန်းကိုပြန်ယူလိုက်သည်။ သူမကိုယ်တိုင်ကလည်း အင်တာနက်သုံးခဲသည့်အပြင် အခြားလူများကဲ့သို့ အတန်းထဲ ဖုန်းသုံးလေ့သုံးထမရှိပေ။ ဖုန်းက လွယ်အိတ်ထဲတွင် ရှိနေသည်က ပိုများသည်။ သို့ဖြစ်၍ သူမသုံးနေသည့် ဖုန်းအမျိုးအစားကို ပိုင်လု သတိမထားမိသည်မှာ ပုံမှန်ပင်။
ဝမ်ယွီက ပိုင်လုကို နောက်ထပ်မေးခွန်းများ ဆက်မမေးတော့ရန် အချက်ပြလိုက်သည်။ အန်းနဉ်က သူများကိစ္စကြား ဝင်စွက်ဖက်ရခြင်းကို မနှစ်သက်သောကြောင့် တိတ်တိတ်ကလေးနေကာ ဆက်လက်စားသောက်နေလိုက်သည်။