Als er iets is wat ik haat, is het wind.
Ik haat wind.
Ik haat kou, ik haar verkeerslichten die op groen springen wanneer je net stilstaat.
Ik haat taaie croissantjes, ik haat natte veters en ik haat kussens met te weinig vulling zodat je alsnog geen neksteun hebt.
Ik haat mijn vrijheid.
Ik haat dat ik de vrijheid heb om te haten.
Ik haat dat ik mijn vrijheid voor lief neem, dat ik het wel heb en andere niet.
Soms voel ik me zo schuldig dat ik mezelf in slaap huil.
Ik haat het nieuws.
Ik haat dat ik het niet kan kijken zonder te huilen.
Ik haat dat ik ervoor kan kiezen om het nieuws überhaupt niet te kijken.
Ik haat oorlog, ik haat dat mijn problemen ineens het kleinste op de hele fucking aarde lijken.
En ik haat dat ze me nogsteeds raken.
Ik haat dat ik zoveel haat op een aarde waar al veel te veel haat is.
En ik haat dat ik het niet kan stoppen.
