Buikpijn // Robbie & Jamie

III

Zelfs de paar meter van de auto naar de balie van de huisartsenpost gaan moeizaam door de hoeveelheid pijn die Jamie inmiddels heeft. Met de minuut wordt het erger en dat merk ik aan alles. Nou was Jamie al niet spraakzaam vandaag, maar meer dan "auw" heb ik al een half uur lang niet meer van haar gehoord.

'Jamie Dekker,' zeg ik tegen de vriendelijk uitziende man. Hij typt wat in op de computer voor zich en kijkt daarna over het scherm van mij naar Jamie. Ook hij ziet schijnbaar aan Jamie dat dit niet lang kan wachten en laat zijn blik weer naar de laptop glijden. 'De afspraak staat over een half uur, maar zo te zien is het dringend. Ik zal kijken wat ik voor u kan doen.' Weer hoor ik zijn vingers over het toetsenbord vliegen, waarna hij ons weer aankijkt. 'Jullie mogen in de wachtkamer plaatsnemen, dan komt er zo snel mogelijk iemand naar jullie toe.' Ik schenk de man een dankbaar knikje en een geforceerde glimlach en ga Jamie voor naar de wachtruimte. Beiden laten we ons zakken op een stoeltje in de ruimte waar nog drie anderen zitten te wachten. Een oude man die zijn wandelstok tegen de stoel naast hem heeft gezet, een vrouw die door een of ander tijdschrift bladert en een jongen die ik rond de 18 schat met zijn arm in een mitella. Even ben ik bang dat hij ons zal herkennen, maar na een korte blik waarin ik geen herkenning waarneem, laat hij zijn ogen weer naar zijn schoot dwalen. Gelukkig. Het laatste waar ik momenteel op zit te wachten is iemand die over YouTube begint, terwijl mijn vriendin bijna niet meer op haar benen kan staan van de pijn.

In mijn ooghoek zie ik Jamie gespannen met het haarelastiekje om haar pols spelen. Mijn hand vindt haar bovenbeen en zachtjes beweeg ik mijn duim over de soepele stof van haar broek. Meteen klemt ze haar hand om mijn pols. Ik laat het toe. Natuurlijk laat ik het toe. Ik merk hoe moeilijk ze het vindt om haar pijn te verbergen, dus alles wat ze nodig heeft om er doorheen te komen, geef ik haar.

Godzijdank komt er al na iets meer dan vijf minuten een vrouw die Jamie noemt. Ik pak de hand van mijn vriendin en help haar overeind, waarna we ons richting de vrouw begeven. We schudden haar de hand, terwijl ze zich voorstelt als Michelle. Ze wijst ons een witte deur en gaat ons voor. 'Mevrouw, u mag plaatsnemen op de behandeltafel en meneer, u mag een stoel pakken. Ik kom zo bij jullie.' Jamie gaat zitten op het bed en ik neem plaats op een stoel. Haar jas heb ik net al van haar over genomen, dus die ligt dubbelgevouwen op mijn schoot. Jamie trekt de mouwen van haar trui over haar polsen. Het is iets wat ze altijd doet als ze zenuwachtig is. 'Komt goed, schat,' zeg ik zacht. Even schenkt Jamie me een waterig glimlachje, maar deze is als snel weer over gegaan in een gespannen streep.

Een paar tellen later komt Michelle de kamer binnen gelopen en neemt plaats op een zwarte kruk, waarop ze naar Jamie rolt. 'Vertel, waar heeft u last van?' Jamie omschrijft de klachten en ik zie Michelle begrijpend knikken. 'Bent u zwanger of zou het kunnen dat dit het geval is?' Eén tel gaat Jamies blik naar mij, waarna ze haar hoofd schudt als antwoord op de vraag van de vrouw. 'En mag ik u vragen hoe het met de anticonceptie zit?' Eén voor één beantwoordt Jamie alle vragen. 'Is het goed als ik een paar kleine testjes bij u doe?' Mijn vriendin knikt naar de arts, waarna haar gevraagd wordt haar trui uit te trekken. Jamie trekt haar trui over haar hoofd, welke ik van haar aanpak. De arts luistert naar Jamies hartslag, voelt aan haar onderbuik en doet nog een paar laagdrempelige testjes. Weer zie ik hoe Jamie het zwaarder krijgt bij elke handeling die de arts verricht en elke minuut die verstrijkt.

'Hoe lang is dit al aan de gang?' 'Vanaf vanmorgen, toen begon de buikpijn.' 'Gister dus nergens last van?' Jamie schudt haar hoofd. 'Hm. Kijkend naar de klachten denk ik dat ik jullie moet doorverwijzen naar een gynaecoloog,' mompelt Michelle. Ze draait zich om en rolt op de kruk naar het bureau wat zich ook in het kamertje bevindt. Op de tafel staat een vaste telefoon waarmee ze een kort belletje pleegt naar voor zover ik het kon volgen de gynaecologie poli. Hoe erg ik mijn best ook deed, veel van de medische begrippen heb ik niet meegekregen. Even vinden Jamies ogen de mijne. Bezorgd kijkt ze me aan en ik denk zelfs een vleugje angst in haar blik te zien. Alhoewel ik zo rustig mogelijk probeer over te komen, sta ook ik op spanning. Mijn ogen laat ik weer afdwalen naar Michelle die zojuist de telefoon op de haak heeft gelegd en op de kruk Jamies kant op komt gerold. 'Ik weet niet precies wat er aan de hand is en ik kan ook geen diagnose stellen, maar kijkend naar de pijn in de buik in combinatie met de bloedingen, zou ik zeggen dat er iets mis is met het geslachtsorgaan, oftewel de baarmoeder. Over een kwartier kunt u terecht bij de gynaecoloog die hopelijk een diagnose kan stellen. Ik zal u zo de weg wijzen naar de juiste poli en dan hoop ik dat alles zo snel mogelijk voorbij is.' Even laat ze een stilte vallen zodat ik en Jamie kunnen nadenken over haar woorden. 'Hebben jullie voor nu nog vragen?' Beiden weten we even niet wat we moeten zeggen en als antwoord schud ik uiteindelijk maar mijn hoofd.

Jamie ziet bleek en ik betrap mezelf op het spelen met de stof van haar trui. Nadat Jamie deze weer heeft aangetrokken, helpt Michelle haar overeind. Stilletjes volg ik ze door de gangen van het enorme ziekenhuis. Mijn gedachten zijn overal en nergens. Ik heb geen grip op de situatie en verschillende dingen schieten door mijn hoofd, maar echt iets concreets kan ik er niet van maken. De stem van de vrouwelijke arts haalt me weer terug naar het hier en nu wanneer ze ons aanspreekt. 'Als u deze gang rechts gaat en de bordjes volgt, komt u vanzelf op de poli gynaecologie. Als u zich bij die balie meldt, wordt u daar verder geholpen.' Ik knik en bedank haar, waarna ze zich omdraait en de gang weer in loopt die het ziekenhuis met de huisartsenpost verbindt. Mijn hand beland losjes op Jamies onderrug om haar iets van steun te bieden en samen volgen we instructies van de arts op. Zo belanden we in de wachtkamer van de afdeling gynaecologie.