"පුතාල දවල්ට කාල යන්න ඉන්නැද්ද..?"
"අනේ බැරි වෙයි නැන්දෙ.. අපි කොලඹට යන්නත් එපැයි... අපි ආයෙ නිවාඩු පාඩුවෙ එන්නම්කො...."
"හොදා එහෙනම්... පරිස්සමෙන් දරුවනෙ... එතකොට ලොකු පුතා ඔය... නුවරද යන්නෙ දැන්......... "
"ආ... ඔව් අම්ම.. මට හෙට ඉදන් වැඩ ආයෙ... නිවඩු ඉවරයි... ඒ හින්ද මෙහෙමම නුවර යනව ...."
"හරි දරුවනේ පරිස්සමෙන්... තෙරුවන් සරණයි...."
"තාත්තා අපි ගිහින් එන්නම්... "
"හරි මනායු පුතා... මේ කට්ටියව පුළුවන් විදියකට බලාගන්න මන් පුතාට පවරනව ඕන්.. මොකක් හරි ඕන්නැති වැඩක් එහෙම කලොත් මට කියන්න.... "
"ආ.. හරි තාත්ත හරි .... අපි යනව..."
මේ හැමෝම ලෑස්තිය යන්න කියල... ඊයෙ දවසෙන් පස්සෙ මනායු සර් වැඩිය මට මූන දුන්නෑ... එයා මාව මගාරිවනවා වගෙ තේරුන නිසා මාත් කදරයක් වෙන්න ගියේ නෑ... කොහොම හරි එයා අපෙ අම්ම, තාත්තගෙ නම් හිත් දිනාගෙන තිබ්බ...
මන් බලාගෙන ඊයෙ හවස අම්ම එක්ක කුස්සියට වෙලා උයන ගමන් කියවනව... අරක හදන්නෙ කොහොමද, මේක හදන්නෙ කොහොමද කිය කියා කොහොම හරි ගොඩක් දේවල් ඉගෙන ගත්තද කොහෙද...
පිස්සු විකාරයක්.. හරියට පොඩි එකෙක් වගේ...
තව රෑ ප්‍රවෘත්ති යද්දි අප්පච්චි එක්ක ෆිට් උනා... දෙන්න හතේ ප්‍රවෘත්තිත් බලල, අටේ එකත් බලල , දහයෙ එකත් බලලයි නිද ගන්න ගියෙ....
එතකන් මායි , අනිත් දෙන්නයි කැරම් ගැහුව... ප්‍රවෘත්ති එහෙම බලන්න එපා,නට නටම හිටපන් කියල අප්පච්චි අපිටත් බැන බැන අර උන්දැ එක්ක පච හෙල හෙල රටෙ නැති කුනු ගොඩවල් සේරම ඇහුව...
දැන් මට වඩා එයාලට මනුල පුතා ලොකු වෙලා... හරිම අගෙයි...
කෝම හරි අපි උදෙන්ම ලෑස්ති උනේ ආපහු යන්න කියල.. සේරම කට්ටිය උදේට කාල එහෙම්ම එලියට බැස්ස... තාම මනු මට මූන දෙන්නෑ... මන්ද ඇයි කියන්න... එයා තාම මාව මගාරිනව...
YOU ARE READING
☣ භවාන්තර ☣
No Ficciónමට ඕන කලේ වෙනස්ම විදියකට මේ හැගීම තේරුම් ගන්න... ඇත්තටම කෙනෙක් එක්ක අපි ආත්මයෙන්ම බැදෙද්දි ඒ කෙනාව දැනෙනවා කියන්නේ බොරුවක් නොවෙන බව ඔප්පු කරන්න.... ඉතින් මට පුළුවන් වෙයිද... ඒ පරසතු මදාරා මලේ සුවද නින්දෙදිත් විදගන්න......... 💮 ...
