ბიჭი ბანაკიდან K.TH

\11/

მეის POV*

ცოტახანი ვისვენებდი და მერე გადავწყვიტე რომ მამაჩემის სანახავად წავსულიყავი.

-თაე, ადგომა მინდა.

-დარწმუნებული ხარ? თავს თუ კარგად გრძნობ შეგიხლია ადგე.

-კი კი კარგად ვარ მამაჩემის ნახვა მინდა ხომ შეიძლება?

-კი მიდი.

მეც ავდექი . სარა, ჯონგუკი და ჯიმინი სასადილოში იყვნენ ჩასულები.

-უკაცრავად! ლი ჯიჰუნის პალატა საითაა? შესვლა მინდა.

-კარგით ოღონდ სპეციალური აღჭურვილობა უნდა ჩაიცვათ და მხოლოდ 5-10 წუთი შეიძლება შესვლა.

-კარგით.

ექთანმა გამომაწყვო და პალატაში შემიშვა იმდენი რამე ეერთა იმდენი მილი ჰქონდა დედაჩემი გამახსენდა, ზუსტად ასეთ მდგომარეობაში იწვა და სიკვდილს ებრძოდა მაგრამ ვერ გადარჩა, მაგრამ მამაჩემი ძლიერია ასეთ ტკივილს მეორეჯერ არ გამომავლევინებს მჯერა რომ ამას არ დაუშვებს.

ასე ვიჯექი და ველაპარაკებოდი სანამ ჩემს ხელზე ხელის მოჭერა არ ვიგრძენი.

-მამაა! გაიღვიძე! ექიმოოოო მან გაიღვიძა.

უცებ შემოვიდნენ ექიმები და მე გამაგდეს პალატიდან არ შეიძლებაო. ძალიან ბედნიერი ვიყავი მან ეს შეძლო ის ხომ ძლიერია.

-მეი! რა მოხდა?

უცებ გამოვიდა თეჰიონი და ასეთი აღელვებული რომ დამინახა დაეჭვდა.

-თეჰი მან.. მან გაიღვიძა.

ისეთი ბედნიერი ვიყავი სიტყვას სიტყვაზე ვერ ვაბამდი.

-ხომ გითხარი ის ძლიერია!

და ჩამეხუტა ის ისეთი თბილი იყო ეს ნამდვილად მჭირდებოდა.

-მეიიი რატო გამოხვედი რა ხდება?

უცებ დანარჩენები გამოცვიბდნენ.

-მამამ გაიღვიძა ის გამოფხიზლდა!

-რა მაგარია ხომ გითხარი ყველაფერი კარგად იქნება თქო!