"I keep in my heart the Letters I only addressed to fire. Yet, I still wished they had never burned."
Being born in disdain she never understand. Mary Lilieyen Avejarde is the definition of liberties. refusing to flock her feather along with other...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Naalala ko pa kung paano dumagundong sa akin ang marahang yabag ng iyong mga paa. Bitbit ang isang obra na di maaninag ng mata, nagtungo ka sa aking gunita. Sa madilim kong silid, dumungaw ka. Hindi ko mawari kung bakit naparito ka gayong hindi naman tayo magkakilala. Ngunit ang ikinagulat ng aking mga mata ay ang dahan-dahang pag-alpas mo sa takip ng iyong kaluluwa.
Sinubukan kong ibuka ang bibig ngunit walang salitang namutawi. Alam kong sa mga oras na iyon, kahubaran mo ang musikang tumatawag sa aking kalamnan. Nagsimulang uminit ang aking katawan at tinitigan kita ng matagal. Kasing lalim ng dalampasigan ang rurok ng iyong kabiguan. Sandali pa't, natitigang na akong malapatan ng aking mga kamay at himasin ang iyong pigurang nasa aking harapan. Gustong gusto kong itirik ang iyong mga mata ng mapalitan ng kasiyahan ang dibdib mong punong-puno ng kalituhan, takot, mga pangambang nais mong kalimutan, kahit panandalian. Hanggang sa tuluyan na nga akong nalunod sa pagkauhaw.
Hawak ang brotsa, sinimulan ko itong ipasok sa mumunting tinta. Pinaglandas ang dulo sa blankong kalumat at dinilaan ng iba't ibang kulay ang naiguhit na katawan. Ayaw man ng iyong damdamin, pilit man lisanin. Gusto kong makita mo na, kahit hindi kaaya-aya sa iyong paningin, ito ang kumukumpleto sa isang sining. Kung kaya't ginuhit kita, hindi sa paraang angkop sa mata ng iba, kundi sa paraang matatanggap ko nang labis ang mukhang nakikita sa pagmulat ng mga mata at masasabing ano man ang iyong itsura, tanggap kita nang buo, sinta.
At sa mga oras na muli mo akong dadalawin sa madilim na gabi, huwag kang mahihiyang lapitan ang obrang nag-uugnay sa ating dalawa. Sapagkat ikaw at ako, tuluyan nang iisa.
The introspective nature of his pieces astounded us for a while. Still on our seats, we tried to grasp how beautifully carved those words were. Everyone was completely perplexed by his performance that time. And just a minute after it was posted on our school's official Facebook page, it quickly went viral, gaining millions of views and garnering different reactions.
Netizens had various comments about how they felt upon watching. Some praised his talent and creativity, while others shared their own analyses and perspectives about the piece. And here I am doing both, praising him through my own perspective of his craft.
Him. Who pulled those red strings on each word, making them meet to create a line that struck my heart beyond my existence. He made them soulmates-each word are meant to be with each other. And god knows how much I love every letter, fall for every word it makes, and more than ever, live for each writer who bleeds.
So i decided to create a literature analysis of his performance and post it on my writing account on Instagram. I even remember how he followed it last time. I was in the middle of my writing when I heard not just one but simultaneous melodies of notifications on my phone. I instantly opened my account.
Milana Felize Perales added you to the group.
Davinilo Israel Ferrer renamed the group to 🥚Pugo Hub🥚.
