Verloren van een meisje

17. Meldingen

Stemmen zou lief zijn<3

Pov Sefine:

Na een tijdje zit het buisje erin. Gelukkig hoef ik er maar 1. Het was erg naar, maar deed niet heel erg veel pijn. "Laat eens zien" Zegt Robbie. Ik draai mijn hoofd. "Het voelt echt zo raar" zeg ik en ik houd mijn hand der weer voor. "Mag ik mijn telefoon?" Vraag ik. De dokter loopt weer weg en Robbie geeft mijn telefoon aan. Meteen zie ik een hoop meldingen. "Jeez!" zeg ik. Ik kijk door mijn meldingen. "Sh*t man, 38 gemiste oproepen" zeg ik. "Oei! Van je ouders?" Vraagt Koen. "Dan ben je echt dood!" Zegt Milo. "Niet allemaal, ook Melle, Elise, Floor, Suze en Sander. Wacht! Zelfs Isa heeft me gebeld wtf!" zeg ik. "Iedereen behalve Melle en je ouders is een lang verhaal" Zegt Lizzy. "Wie is Melle?" Vraagt Robbie. "Mijn broertje" Zeg ik en hij zucht zachtjes.  Waarschijnlijk dacht hij dat dat een jonge was die ik leuk vond, dat vind ik echt schattig. "Ik ga eerst wel m'n moeder bellen" Zeg ik.

Meteen neemt ze op. "Schat waar ben je? Ben je oké?" Vraagt ze bezorgd. "Ook hallo" zeg ik giechelend en ik zet hem op speaker, dat vind ik zelf veel fijner. "Maar dit gaat raar klinken maar ik ben in het ziekenhuis" Vertel ik. "Wat? Frank, ze is in het ziekenhuis!" Roept ze naar mijn vader. "Wat is er gebeurd? Ben je oké?" Vraagt ze nu nog bezorgder. "Ja, ik ben oké" Zeg ik. Ze zucht. "Wat is er gebeurd?" Vraagt ze weer. "Lang verhaal" Zeg ik, eigenlijk heb ik helemaal geen zin omdat uit te leggen. Schijnbaar was dat duidelijk. "Zal ik het uitleggen?" Vraagt Lizzy. "Ja graag" en ik geef haar mijn telefoon. Ze gaat naast me op het bed zitten en begin uit te leggen. Ik luister niet mee, ik ben kapot! Ik leg mijn hoof op het kussen en sluit mijn ogen even. "Wacht, heeft ze jou ook geslagen?" Vraagt mijn moeder. "Nee" antwoord ze. "Maar wie zijn ze dan?" Vraagt ze weer. Lizzy kijkt me aan met een blik van: Help, wat moet ik zeggen? Ik gebaar dat ze mij de telefoon moet geven. Ik besluit maar gewoon de waarheid te zeggen, want ze willen vast op bezoek komen en dan zien ze Robbie toch. "Uh, een jongen" Zeg ik zenuwachtig. "Wat? Wie?!" Vraagt ze. F*ck! Hier gaan we! "Je weet toch nog wel die Robbie, die bij ons in de klas zat op de basisschool" Vraag ik. "Ja, die toen verhuisde naar Brabant?" Vraagt ze. "Ja die, nou daar moest ik zaterdag dus tegen voetballen." Vertel ik. "En je hebt hem alleen zaterdag even gezien en toen gingen jullie afspreken?" Vraagt ze. "Lizzy was er ook gewoon bij, maar we hebben elkaar misschien na zaterdag nog een keer gezien..." Zeg ik. "Wanneer!" Vraagt ze weer. "Zonda-" Ik wordt onderbroken. "Je ging toch met vriendinnen weg?!" Vraagt ze boos. "Ja, Lizzy, Floor, Elise en Suze gingen ook mee, alleen gingen we ook met hun" Vertel ik gespannen. "Hun? Nog meer jongens?!" Vraagt ze weer boos. "Uh, uh ja.." Zeg ik. "Sefine! Je weet hoe ik daar over denk!" Roept ze. "Sorry..." Zeg ik en ik kijk naar beneden. "We komen nu wel naar je toe!" zegt nu mijn vader die het gesprek joint. "Oké.." Zeg ik verloren. Ik hoor mijn moeder nog zuchten en ze hangt op.

"Zijn je ouders altijd zo streng?" Vraagt Milo. "Nee, alleen mijn moeder is misbruikt door haar ex en nu is ze helemaal overbezorgd als ik met een jongen praat." Vertel ik. "Oh" Hoor ik nog. Ik krijg een hoop berichten binnen. Het is Melle. Ik open de chat. 

Bro

Mam is echt pissed!

Je bent echt de lul!!!

We zijn onderweg en ze zegt niks. Ze zingt niet eens                                                                                            mee met de radio!

Ik heb geprobeerd te zeggen dat je ook gewoon een                                                                                      jeugd mag hebben enzo maar ik heb het alleen maar                                                                                            erger gemaakt...

Ik laat de berichten aan Lizzy zien, ze geeft me een knikje van: Het komt wel goed, het valt vast wel mee. Ik glimlach. "Heb je het koud?" Vraagt ze dan. Ik knik. Ik bevries bijna! Robbie gooit een deken naar mij. Ik glimlach naar hem en kruip eronder. Na een tijdje heb ik het nog steeds net zo koud. Ik ga even met mijn hoofd ook onder de dekens. "Hebben jullie het echt niet koud?" Vraag ik als ik er weer onderuit kom. Iedereen schud zijn hoofd. Behalve Robbie. Hij is zijn trui uit aan het doen. Hij gooit hem naar mij. Ik glimlach lief terug naar hem en voel dat ik begin te blozen. Snel trek ik hem over mijn hoofd zodat hij dat niet ziet. Ik ben helemaal op. Ik sluit mijn ogen en ben meteen weg.

Pov Robbie:

"Ze slaapt al, dat was echt 5 seconden ofzo!" Zegt Lizzy en ze staat op en gaat bij Koen op zijn schoot zitten. Tussen hun gaat ook echt iets ontstaan! "Ze is echt helemaal op!" Zegt Milo. "Ja klopt, maar toen we aan het bellen waren leek het mee te vallen" Zegt Koen. "Ze doet alsof het goed gaat, ze wil haar ouders niet ongerust maken." Zegt Lizzy. "Ja, dat dacht ik ook al te merken" Zegt Raoul. "Maar jeez, wat zijn haar ouders streng!" Zegt Matthy. Ik knik. "Ja, op het gebied van jongens wel, maar dan is het vooral haar moeder." Zegt Lizzzy. "Maar kijk, het is echt k*t als je misbruikt bent, maar dan alsnog ga je je kind toch niet ZO beschermen?" Zegt Milo. Hij heeft gelijk.

Ik kom net terug van de skihal en had meteen zin om te schrijven dus ik denk dat er straks nog een deel online komt maar dat weet ik nog niet zeker

Vergeet niet te stemmen en te reageren<3