Adına sığdıramadığım bir suru duygu var. Tarifin, eşin, benzerin yok. Bana bakışın var o kadar derin ki bakarken gözlerine derinliklere düşmekten korkardim kacirirdim gözlerimi. Şimdi korkmuyorum tam tersi bana baktığında özellikle bakiyorum gözlerinde kaybolmak icin. Gülüşünü hiç katmasam daha iyi yanağınin kenarında beliren küçük uzun çizgilerden. Ya dudaklarından öperken kendimi kaybettigim o dudakları anlatmamaliyim sevgilim. Anlatırsam büyüsü bozulur. Susmaliyim saçlarını oksadigimda parmaklarımin arasına giren saç tellerinden bahsetmemeliyim yada boynunu optugumde burnuma gelen kokundan. Bana sarilmandan da. Sevgili değilsin bana sadece arkadaş dost gibisin. Nazım senden başka kimseye geçmiyor. Huysuzluklarimada katlaniyosun. Uyuzsun ama tam bir sebeksin. Tek kelimene kocaman bir gulucukle gulebiliyorum. Hep böyle sev sen beni..
