Royal Love *Chanmin* ( Omegaverse)

0.2✩

Dün gece yaşadığı hayatının en mutlu gününden sonra sanki tanrı onu ödüllendiriyormuş gibi çok güzel bir rüya görüyordu.

Dün gördüğü kiraz ağacının altında anneleriyle beraber piknik yapıyorlardı. Hayatında hiç piknik yapmasa da  kitaplarlardan biliyordu ne olduğunu. Onlar etrafa  mutluluk yayarak pikniklerini yaparken yanlarına wonwoo hyungu geliyor. Ama elinde belki de dünyanın en tatlı ve yumuşak şeyiyle BİR KEDİ  ve evet dün sevdiği. Birden mutlulukları ikiye katlanıyor küçük ailenin.

Wonwoo elindeki kediyi seungmine vermek için eğildiğinde birden arkadasından birşey beliriyor. Ne olduğu tam beli değil bir insan mı? Yoksa bir canavar mı?

Sonrasında sesler yükseliyor  etraftan ritmik ama kulakları sağır edicek kadar yüksek ve sinirli bir ses ısrarla gelmeye devam ediyor.

Gizemli yaratığa bakıyor seungmin ama o orada değil korkuyla etrafına bakıyor genç omega nereye gidebilir ki bir insan- hayır hayır bir insan bu kadar hızlı olamaz bu bir canavar!
Etrafına bakınmaya devam ediyor ama artık ailesi de ortalıkta yok hatta güzel kiraz ağacı bile!

Korkudan feromon salgılamaya başlıyor genç omega ama hayır burada bir terslik var bu koku omeganın kokusu değil  okyanus kokusu omeganın kokusu asla olamaz.  Omega korku ve şaşkınlıkla etrafa bakınırken boynunda bir nefes hissediyor, sesli bir şekilde yutkunuyor genç korkuyla omzuna doğru bakıyor ama bakmasıyla  çığlıklar eşliğinde uyanması da bir oluyor...

Seungmin'den

Derin derin nefes alıp veriyordum. Ne görmüştüm ben öyle o yaratık da kimdi?

" Of dışarı çıkmamalı mıydım?  Bu nasıl bir kabu- "

Birden aldığım kokuyla öksürmeye başladım. Ve fark ettim ki ev buram buram okyanus kokuyordu. Öksürüklerimi durduramıyordum o kadar ağır bir kokuydu ki. Bu güne kadar lisa annem dışında hiçbir alfanın feromon kokusunu almamıştım.

Kokuya biraz alışıp burnumu elimle tıkayıp odadan çıkıp aşağıya inmeye başladım. Belki de annelerim eve gelmiş ve bir misafir getirmişlerdi bu da onun kokusuydu.

Merdivenleri inerken duyduğum sesle olduğum yerden sıçradım. Kapı alıcaklısı varmış gibi çalıyordu. 

" HEMEN KAPIYI AÇIN!"

Korkmaya başlamıştım. Neler oluyordu. Bunlarda kimdi. Olduğum yerde nefesimi bile tutup beklerken kapı deli gibi çalmaya devam ediyordu.

"BİR DAKİKA İÇİNDE  AÇMAZSANIZ KAPIYI KIRMAK ZORUNDA KALICAZ. ZORLUK ÇIKARMAYIN VE KAPIYI AÇIN HEMEN! "

Duyduklarımla birlikte kalbime bir ağrı saplandı. Ne yapmalıydım kapıyı açmalı mıydım yoksa saklanmalı mıydım?

"PEKALA BUNU SİZ İSTEDİNİZ!"
Birden kapıya birisi omuz atmaya ve tekmelemeye başladı. Korkuyla bacaklarım titreyerek odama çıktım ve düşünmeye başladım nereye saklanabilirdim.

Ve dolabıma karar kıldım hemen küçük bedenimi dolaba sokup dolabın da kapağını kapattım. Benim kapıyı kapatmamla aşağıda ki kapının kırılma sesi gelmişti. Korku bütün bedenimi sarmış, sessizce dolapta göz yaşı döküyordum. Ve tabikide zap edemediğim  feromonlarım odaya  yayılıyordu.

"BÜTÜN EVİ ARAYIN VE O OMEGAYI BANA GETİRİN!"

Ben mi? Benden ne istiyorlardı. Birisine mi birşey yapmıştım? Hayatım boyunca bir kere bile insan yüzü görmeyip nasıl zarar verebilirdim ki birine.