Bölüm 1

47 7 15
                                    

Ada

sıradan bi gündü yada sadece ben öyle sanıyordum

Yine okula gitmem gerekiyordu ve her zamanki gibi öyle yaptım. Okula girdim, olucaklar dan habersiz bi şekilde sınıfıma doğru irelledim. İçeri girdiğimde arkadaşımın yanına gittim. Sırasında oturup telefona bakıyordu. Benim geldiğimi görür görmez telefonu koyup yanıma geldi,

İrem-bu günde geciktin, birazdan ders başlıycak, hadi otur.

Ada-Aman sanki çabuk gelince noluyor.

Sıramıza oturduk ve zil çaldı. Zil çalar çalmaz hoca içeri girdi. Ders tarih di yani uyumak için ideal bı ders, zaten hocanın da ders işlediğini söyleyemeyiz. Uyudum, uyandığımda zil çalmıştı ve sınıfta pek kişi yoktu bende sınıftan çıktım İremi aramaya başladım. Yine kim bilir nerdeydi baş belası. Onu ararken gözüm dışarıya sataştı camdan baktım ve okulun dışı uzun duvarlarla
kaplanıyordu okulun bütün etrafında o uzun duvarları gördükten sonra hemen okulun bahçesine indim çoğu kişi buradaydı ögrenciler duvarların dışına çıkmaya çalıştı ama oralar askerler tarafından korunuyordu

Ne oluyordu?

Herkesin merak ettiği soru buydu tam bu sırada müdür anons yaptı

Okul müdürü:- Değerli öğrenciler lütfen endişelenmeyin kafanızdaki sorularınızın cevapını merak ediyorsanız hepiniz teatro salonunda toplanın orda size bazı açıklamalar yapacağım

Olaylar kavrayamadan öylece dikiliyordum ve etrafıma bakiniyordum sonra iremi gördüm koşarak yanına gittim beraber tiyatro salonuna gittik
Tiyatro salonda fazla gürültü vardı herkes bağırıyordu içeri müdür ve yanında bı asker içeri girdiler

Müdür- Hepinizin aklında bı soru var o sorularınızı *yanındakı kişini göstererek* o yanıtlayacak

Asker-Dışarida bı salgın var baya ciddi bı salgın ve suanlik bazı okulların veya iş yerlerinin böyle karantina alınması lazım

Dedi sonra biri bağırarak peki Ailemiz onlara ne olucak??

Asker-salgina yakalanmadıylarsa güvendeler

Bu söz bazılarına fazla etki etti salonda sessizlik oldu. Herkes dağıldı
Bizde İremle sinifımıza girdik telefonumu alıp ailemi aradım ama bağlantı yoktu .Bu gün fazla kişi gelmemişti toplasan 10 kişiydik herkes derin düşüncelere dalmişdi.Saat 22:00 du artık evde olmam gerekirdi ama değildim buradaydim. Bunlari düşünürken elay ağlamaya başladı. Pek yakın sayılmazdık ama onun yanına gittim ona sarıldım öylece oturduk. Ne yapacağımızı bilmiyorduk

Ne yapa bilirdik??

Bu geceni sınıfta geçirdik saat 4:00 da uyanmıştım normalde erken uyanan biri değilimdir ama o gün normal değildi ayağa kalktım sinftaki cama doğru gittim ve dışarıya baktım normalde okulun güzel bi manzarası vardır ama şuan sadece duvarlar var aşağıda biri sini daha doğrusu askerleri fark ettim içeriye su ve yiyecek taşıyorlardı. Sınıftan çıktım aşağı okulun bahçesine indim askerleri izlemeye başladım

Ada-görünüşe bakılırsa burda fazla zaman geçireceğiz

Bunu duyan askerlerden biri- Şuphesiz dedi

Ada-bu cevapa şaşırdım açıkçası

Asker:Bazı üstler bunu size açıkça söylememiştir çünki burdan kaçanlar kesinlikle olucaktir ama sadece burda oturup her şeyi izlemek dışarda olmaktan daha iyi ben sadece dışarıda 1 gün kaldım ve fazla zorluk çektim burda olan herkes dışarda olanları görmeden bize hak vermeyecektir ama onlara dışarısı göstersek hayatta kalmaları pek te mümkün değil

Ada-yani dışarda olan herkes öldümü? Buna inanmak pek te kolay değil

Asker-zaten siz istesez de istemesezde bunu göreceksiniz

Ada- *kafamı yukarıdan aşağıya ya doğru salladım* ismin ne bu arada??

Asker-pek te işine yaramayacak ama efe

Ada - bende ada memnun oldum

Asker gitti ben de okula girdim okul boşdu sınıfıma giderken düşünmeye devam ediyordum burda neler oluyor?, ailem şuan güvendemi?, onları çok özledim
Sınıfa girdim İrem hala uyuyordu bende herhangi bi sıraya oturup öylece bakıyordum .Zaman irelledikce siniftakilar uyandı. Bı anons duyduk

Müdür- Hepiniz kafateryaya gelin askerler size yemek vericektir

Hepimiz açtık o yüzden sorgulamadan kafateryaya indik Kafeterya baya doluydu .Yemekleri alıp oturduk

Yemek bitti
Hepimiz sınıfa çıktık

Ayaz(sinif başkanı)- Bı şeyler yapmamız gerek burdan kurtulmalıyız

Yağmur-ne yapa biliriz ki burda sıkışıp kaldık

Ege- bı yer olmalı duvarları iyice kontrol edip bi delik bulmalıyız

Ada-Butun duvarlar askerlerle korunuyor nasıl bula biliriz ki

Ayaz-benim aklıma çok iyi bı plan geldi

Hepimiz ayaza odaklandık onun planını bekliyorduk
Ayaz tahtaya yakınlaştı ve bize planı çizerek anlattı:
Takım halinde duvarlara bakicaktik bı yol bulmaya çalışacaktık
Takımlar ADA-EGE, İREM-ATEŞ, ELAY-TAHİR, NİL-TAHA, AYAZ-YAĞMUR

Burdan çıkmak için plan i detaylı konuştuk başka çaremiz yoktu o yüzden bunu denemeliydik planı sabah yapıcaktık fazla dikkat çekmemek için
Sabah oldu hepimiz uyandık ve bahçeye indik

Ölümcül salgınHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin